Negende ZZ-races in en rond Zeerijp en ‘t Zandt

Massastart in de 50 cc.
Massastart in de 50 cc.

Zeerijp – ’t Zand – Het was 16 juni; voor de zevende keer organiseerde de Stichting ZZ Races zijn driejaarlijkse regelmatigheidsevenement. Met de wegraces van 1946 en 1947 meegerekend was het zelfs de negende keer. Tweehonderd coureurs uit Nederland, Duitsland en Engeland waren afgekomen op ‘Het Isle of Man van Noord-Groningen’. Zij brachten het toch al zo door aardbevingen geteisterde gebied nogmaals hevig in trilling. De auteur meldde zich aan voor de speciale klasse van racers uit de jaren zeventig en brengt hier verslag uit van zijn bevindingen.

Tekst en foto’s: Gijs van Hesteren
Dit artikel verscheen eerder in Het Motorrijwiel nr. 155

Rijdersbespreking, door wedstrijdleider Richard Borrenberg. Aftredend ZZ-secretaris Jolanda Jager-Smits en voorzitter Nico Ellerie houden de plattegrond omhoog.

Uitdagend parcours

Het is niet niks, het ZZ-circuit. Bijna zes kilometer slingert het parcours zich over bruggetjes, tussen bomenrijen en door het dorp Zeerijp. Voor de coureurs een zeer uitdagende baan. Vooral op de Molenweg, het rechte stuk in en voorbij het dorp, en op de Tolweg, in de lange flauwe bochten na start-finish, bereiken ze hoge snelheden. Zeker in de 70-klasse. Op twee plaatsen halen tijdelijke chicanes de gang er een beetje uit. Degenen met een groot hart wisten daar zonder gas te minderen tussendoor te steken. ‘Heerlijk; dit circuit’, zei er een. ‘In de dorpsstraat, stevig aan het gas hangen en de motor naar zijn topsnelheid brengen!’

Plattegrond circuit. (Bron: Stichting ZZ Races)

Tussen het oldtimergeweld van de HMV stonden er elektrische motoren en de jaren zeventigklassiekers op het programma. In zijn voorwoord zei voorzitter Nico Ellerie: ‘Wat eens nieuw was wordt ooit oud toch? Een clash in ons door aardbevingen gekwelde gebied, waar oud MOET worden vervangen door nieuw.’
Vooral de tien demofietsen van Electric Motorcycles uit het naburige Eenrum symboliseerden deze ‘energietransitie’, en in iets mindere mate de schijfremmen en het Japanse fabrikaat van de zeventigers. Wethouder Bé Schollema van de gemeente Loppersum waardeerde de gedachte. Uit zijn voorwoord in het programmaboekje: ‘Ik vind dit bijzonder en gewaagd van het bestuur. Top!’

Naast de gebruikelijke pre-1968 eskaders in de HMV-soloklassen hadden zich niet minder dan 27 zijspanteams en zestig deelnemers aan de 70-klasse gemeld. Al op vrijdagavond stond het rennerskwartier vol met tenten, campers en caravans. Af en toe zag je daar Nico Ellerie voorbijsnellen. Hij liep zich als organisator de benen uit zijn lijf en verzuchtte: ‘Nu moet het maar gaan gebeuren!’

Zestig aanmeldingen waren er binnengekomen. Daarom een speciale plek voor de technische controle van de motoren uit de jaren zeventig.

Drieduizend bezoekers

Tijdens de wedstrijden op zaterdag stonden er zeker drieduizend bezoekers langs het parcours. Drukker nog dan drie jaar geleden, zei het ZZ-bestuur. Vooral bij de molen, in het dorpje Zeerijp – waar het circuit dwars doorheen loopt – was de belangstelling groot.
Van incidenten was weinig sprake. Een coureur uit de veteranenklasse viel van zijn motor af. Dat leidde tot enige vertraging in het programma. De ambulance werd ingezet. Die constateerde een lichte hersenschudding en schaafwonden. Niet leuk, maar de man kon op eigen gelegenheid naar huis. Een korte regenbui en olie op het wegdek veroorzaakten opnieuw oponthoud. Meer dan een half uur kostte het niet.

Cor en Janita van Soest met hun Triumph.

Mooie dag

Nico Ellerie was na afloop opgelucht. Een mooie dag, zonder wanklanken. Of toch? ‘Als voorzitter van de organisatie wordt er de hele dag aan je getrokken. Het meest belastend voor ons was echter de omgang met de autoriteiten. De hele dag heeft hier een veiligheidsfunctionaris van de gemeente Loppersum meegelopen.
De vorige keer ontvingen we nog de gemeentelijke aanmoedigingsprijs. Daar was nu niet veel van te merken. Als er overnacht wordt is het rennerskwartier een camping, vond de gemeente. Dan moet er ineens van alles geregeld zijn. Alle kampeerders moesten een verklaring invullen, en de functionaris vond allerlei zaken waarop iets was aan te merken. Hij had veel kampeerauto’s gezien bijvoorbeeld, en vond dat er een uitstortgelegenheid voor campertoiletten en vuilwater had moeten zijn. En hoeveel lumen was de nachtverlichting?’

Hoe professioneel de stichting de organisatie ook aanpakt, het blijft vrijwilligerswerk. Nico was er af en toe een beetje moedeloos van geworden, en dat is begrijpelijk, als je met tweehonderd gelijkgestemden iets moois probeert neer te zetten in je woonplaats. Uiteindelijk klaarde zijn gezicht op, telkens als hij na afloop de opgestoken duim of prijzende woorden kreeg van vertrekkende deelnemers.

Weinig ongevallen, wel veel panne. Minarelli-coureur Dominique de Vaal kan gelukkig te voet terug naar het rennerskwartier.

Over drie jaar weer, dat staat vast voor de organisatie. Of er dan opnieuw een klasse komt voor motoren uit de jaren zeventig? ‘Het is echt te vroeg om daar nu al iets over te zeggen’, vond Nico Ellerie. ‘Het was mooi om ze erbij te hebben en het publiek vraagt erom. We gaan volgende week samen terugkijken op het evenement. Maar we hebben nog drie jaar tot de volgende editie en wie weet hoe dan de situatie is? Afwachten dus.’

De combinatie van drie krappe bochten om de molen van Zeerijp heen was publieksfavoriet. De coureurs, die moesten er wel aan wennen…
Voor de auteur was het vooral in het begin kalm aan. Pas de dag vóór de races maakte het nieuw opgebouwde motorblok van zijn 1972 XS650 de eerste klapjes. In de training en de eerste manche dus ‘inrijden’, voor zover je daarvan kunt spreken bij een wedstrijdmotor. Gebouwd als een brandkast, die Yamaha’s, dus in de tweede manche durfde hij een beetje meer aan te zetten. Na het buitje in de eerste manche was het wegdek nu mooi droog. Fijne duels, vooral met de vrienden op de Laverda’s. Maar vlak ook die Matchless G50 niet uit…

De auteur van het verhaal doet zelf ook mee. (Foto: Jan Smit)
(Foto: Jan Adriaans)

Foto’s

Het gaat hard op de rechte einden. ABSAF-bouwer Jan de Jong toont het aan met zijn AJS Boyracer uit 1961.

In de jaren veertig nam Frans Visbach met zijn Sparta deel aan de ZZ-races. Daarom nu een ereronde voor de leden van de Spartaclub, voorafgaand aan het openingsdefilé. Omroeper Kor Wiersema heet hen welkom. Hij doet dit werk al vijftig jaar, sinds Onstwedde 1968. ‘Hij is pratend geboren’, zei een omstander.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *