In december 2018, tijdens mijn uitstapje naar Phuket, Thailand hield ik een dagboek bij. In enkele afleveringen publiceer ik het nu op mijn weblog. Dit is aflevering 1.
Zondag 2 december – Urenlang vliegen
Inge hield helemáál niet van vliegen, en nog minder van láng vliegen. Zo kwam het, dat ik in mijn leven nog nooit verder was gekomen dan Europa. Althans met een vliegtuig, want in 1980 waren zij en ik met de motor naar Marokko – Noord-Afrika immers – heen en weer gereden. Hoe het ook zij, Inge leeft niet meer en ik hoef alleen mijn eigen afweging te maken.
Sommige dingen gebeuren vanzelf, zonder dat je er van te voren diep over hebt nagedacht. Zo was het nu ook. Vorig jaar maakte ik per motor een vakantiereis door Oost-Europa. De reis had net zoveel te maken met vakantie als met rouwverwerking. De trektocht heb ik verwoord in een reisboekje, ‘De Vierkante Stoomboot’, gepubliceerd via de webwinkel van Amazon. Voor 2018 had ik iets vergelijkbaars in de zin. Waarom zou ik de Marokko-reis niet eens overdoen? De BMW K100 stond nog altijd klaar en wie weet zat er een nieuw verhaal in.
De vierkante stoomboot
E-book: www.amazon.nl/vierkante-stoomboot-Een-reisboek-ebook
Paperback (vreemd genoeg alleen verkrijgbaar via het Duitse Amazon):
www.amazon.de/dp/1726685039
Mijn lichaam gooide roet in het eten. Op een intieme plek zelfs, zonder dat het overigens pijn deed. Ik geef toe, het was een klein ongemak, maar ik maakte me toch zóveel zorgen dat ik me meldde bij Guus , mijn huisarts. Hij verwees me door naar de uroloog in Sneek. Die kneep in de edele delen en liet foto’s maken. Gelukkig, geen kanker, maar toch aanleiding tot een kleine operatieve ingreep – een zaadleider zat verstopt.
Doe maar even, dacht ik bij mijzelf. Dan kan ik daarna, half oktober, mooi richting Afrika. Prima jaargetij, toeristen vertrokken, minder hitte. Deze gedachte bleek iets te optimistisch. Toen ik na de operatie aan de verpleegkundige vroeg of ik over anderhalve week de reis zou kunnen aanvaarden, keek ze eerst met grote ogen en zei toen proestend: “Nou, ik dacht het niet! Gaat u de komende vier weken maar even op een zwembandje zitten!”
Niet veel later, na het uitwerken van de plaatselijke verdoving, werd me duidelijk dat zij gelijk had. Geen motortrip dit najaar. Over vier weken zou het winter zijn. Dat werd mij te koud voor het doorkruisen van heel Noordwest-Europa, op zoek naar hopelijk wat beter weer. Om maar te zwijgen over de terugweg.
Precies op dat moment ontving ik een e-mail van mijn motormaat Maxim Jurgens, kortweg Makz. “Mocht je de komende tijd de behoefte hebben aan wat warmer weer en een beetje zeilen, dan ben je welkom hier. Je kunt hier logeren en ik heb (helaas) meestal wel een of meer bootjes die je kan gebruiken (gratis). Groetjes uit een warm, zonnig en windstil Phuket.”
Makz ken ik uit de motorracewereld. Onder de naam Siam Sailing verhuurt hij chartercatamarans in Thailand. ‘Bareboat charter’ heet dat; verhuur zonder schipper (www.sailing-charter-thailand.com). Daarover later. Ooit kwam hij ons leven binnenrijden, voorafgaand aan de Grote Prijs van Elst. Een volbepakt Dnjepr-zijspan, achterop zijn Thaise vriendin Tjeb, het span droeg de 750cc race-Guzzi. Als communicatiefunctionaris van de Stichting Aanvullende Motorsport (SAM) lag het op mijn weg om hen te interviewen en sindsdien hebben we contact.
Okee, besloot ik, ik ga even Makz en Tjeb opzoeken. Niet te lang. Eerst maar eens kijken of Azië mij bevalt. Via Green Wood Travel, een Thais reisbureau met Nederlandse eigenaren (www.greenwoodtravel.nl), kocht ik een retourticket naar Phuket, via Hongkong. Vertrek 2 december, terug in Nederland 21 december.