Lopend vuur voor vluchtelingen

Een leven bestaat uit ontmoetingen. Met mensen waarmee je werkt, waarmee je leert. Die je aardig vindt of juist niet. Eén ding is mij na 66 jaar duidelijk: ondanks culturele en uiterlijke verschillen zijn mensen innerlijk hetzelfde. En ieder heeft maar één leven. Vandaar dat we mensenrechten belangrijk zijn gaan vinden.

Helaas, als dominante diersoort sporen we niet echt. Zo lijkt dat althans, als we bezien wat we elkaar aandoen in politiek, oorlogen en tijden van pandemie. Met geld en gemarchandeer proberen we mensen tegen te houden die op de vlucht zijn voor geweld en haat. En die op zoek zijn naar geluk, al schijnt dat laatste tegenwoordig geen aanbeveling te zijn.

De boven ons gestelden maken afspraken, maar houden zich er niet aan. Zo creperen er duizenden broeders en zusters in stinkende kampen, ze verzuipen in de Middellandse zee of ze worden mishandeld door  politiediensten. Waarom? Ze spreken Arabisch of ze zijn bruin of zwart.  Of we zijn bang voor ons eigen hachje. Ik weet het, dat is van alle tijden. Maar in 2021 hebben we media die dit van dag tot dag documenteren en dat maakt het des te erger dat we wegkijken; nu weer omdat we het zo druk hebben met onze Covid-sores.

De Grieken en Italianen hebben we opgezadeld met een wereldwijd probleem. We hadden dit prima Europees kunnen oplossen, maar dat doen of willen we niet. Nu ontstaat ook in Griekenland een guur politiek klimaat, van populisme, haat en angst. Terwijl ik dit schrijf worden er duizenden mensen uit hun opvang gezet. Waar ze naartoe moeten? Niemand weet het. In de winter. Op de Middellandse zee dobberen intussen schepen van Sea Watch, met honderden aan boord, gered van lekkende vlotten. Terugbrengen naar Libië? Nou nee, dat lijkt me geen goed plan. Daar worden ze geslagen, tot slaaf gemaakt of gedood. Naar Turkije? Nou nee, dat laat hen evenmin toe.

Enfin, de verkiezingen komen eraan. Weet wat je stemt. We mogen niet onverschillig zijn. We moeten juist verschillig zijn, want alleen zo maken we het verschil.

Initiatiefgroep Lopend Vuur over Lopend Vuur

Op Facebook kan je lezen:
In de aanloop naar de nationale verkiezingen gaat het als een lopend vuur door Nederland, van Dokkum naar Den Haag en van Nuenen tot Groningen. Overal in het land vinden wakes, tochten en acties plaats voor humaan asiel- en migratiebeleid.  Op 3 maart arriveerde de vuurploeg in Leeuwarden, een dag later in  Harlingen. Vandaag, de vijfde maart, lopen Brigitta Scheepsma en Stephanie Geurtz naar de Afsluitdijk. In Breezanddijk neemt de Noord-Hollandse ploeg de fakkel van hen over.

Waarom?

De verwoestende brand in kamp Moria, kinderen die opgroeien in de blubber, zinkende boten en verdrinkende mensen: de ellende aan de Europese grenzen is enorm. Toch zijn er partijen die staan voor nóg harder grensbeleid, meer onmenselijke kampen en het spelen met mensenlevens. En daarmee een minder menselijk Nederland en Europa.

Wie organiseert dit?

De actie in Harlingen wordt georganiseerd door Chorus#500kinderen, in Amsterdam door No More Morias, Amsterdam City Rights en SOS Moria, in Haarlem door vluchtelingencomité Haarlem en in alle plaatsen door individuele groepen.
www.amsterdamcityrights.org
www.sosmoria.eu
www.migreat.org/lopendvuur
www.borderlineoffensive.nl