Lelystad. Achter het vliegtuigenmuseum, het slipcentrum van de ANWB en het kartcircuit vind je aan de Eendenlaan een trainingscentrum van de Rijkspolitie. Normaal gesproken is het een heilige der heiligen, maar via ‘relaties’ kreeg SAM Motorsport de mogelijkheid er een circuitdag te organiseren voor historische wegracemotoren.

Omdat ik de afgelopen jaren regelmatig wegraces heb gereden via de SAM, zit ik sinds een klein jaar als secretaris in het bestuur. Je moet wat terugdoen! Daarom was ik ook in Lelystad, al ben ik zelf niet in het bezit van een historische racemotor. Een handje toesteken, want er waren genoeg klussen. 

Voor mij had de voorzitter bedacht dat ik de technische controles zou leiden, voorafgaand aan de circuitsessies. Daarna zou ik als marshal moeten meerijden tussen de deelnemers, als een soort rijdende baancommissaris. Met geen van beide functies had ik enige ervaring: schoorvoetend en met lichte plankenkoorts meldden Inge en ik ons ´s morgens vroeg aan de poort.

Gelukkig waren er twee heel goede kenners van de motortechniek, die me assisteerden tijdens de technische keuringen. Delegeren is een kunst, die ik ver heb kunnen oprekken, tot die van Salomon, als de twee echte vaklui er niet uitkwamen. Zo’n vakman is Gert Quint bijvoorbeeld. Hij heeft een achtergrond bij de technische verkeersrecherche (of zoiets); hij kon zo lekker beslist zeggen: “Nee, meneer, neemt u die motor nog maar even mee terug. Kom straks maar laten zien dat de speling uit het zijspanwiel dan wél binnen de toleranties past!”

Echt, daar hadden de heren coureurs beslist niet van terug; ze verlieten het toneel en ze kwamen later weer terug, met het betreffende onderdeel tiptop in orde. Ik zag mij al in dezelfde situatie, alle pieremagochels gingen zó de baan op!

Het meerijden tijdens de sessies, dat was pas écht een verhaal apart. Zo’n marshal moet zich dienend opstellen en signaleren waar dingen fout gaan. Hoe doe je dat? Altijd achteraan rijden? Dan zie je weinig van wat vooraan in het veld gebeurt. Vooraan rijden? Nou, dan mag je wel flink aan het gas gaan hangen, want daar gaat het hard, echt hard.

Als SAM-organisatie hebben we zeker het één en ander bijgeleerd. We waren met wat veel marshals aanwezig. Vier stuks is op zich OK, maar we hadden tevoren een rijschema moeten opstellen, zodat er nooit meer dan twee tegelijk in de baan hoefden te zijn. Misschien is één per sessie zelfs wel voldoende. Nu ben ik vaak gaan rijden, omdat ik zag dat de andere drie aan het werk waren en ik hen niet zonder mij de kastanjes uit het vuur wilde laten halen.

Je kan tevoren procedures doorspreken – wat doe je met mensen langs de baan die pech hebben, wie doet de bezemronde, bij welke sessie rij je wél voor de groep uit en bij welke juist achteraan, etcetera. Voor mij was het de eerste keer dat ik zoiets deed en dan is het aftasten hoe je dat inhoud geeft.

Rijden als marshal

Ik heb een heleboel bijgeleerd, waaronder iets belangrijks. Tijdens de laatste paar wegraces die ik reed (TT-circuit Assen) ging het niet echt zo snel als ik me had gewenst. Vooral op de motor is dat toch een kwestie van opbouwen van vertrouwen in je motor en jezelf. Twee trainingssessies zijn daar wat mij betreft onvoldoende voor, dat heb ik me na Lelystad gerealiseerd. Maar ja, racen op Assen is nogal duur en je kan niet blijven bijboeken, zonder sponsors (hint).

Nu ik als marshal heel veel sessies kon rijden, eerst op kletsnatte baan, later op nat wegdek, daarna opdrogend en tenslotte helemaal droog, heb ik gemerkt dat ik veel en veel harder kon met die fiets dan ik zelf ooit gedacht had. Dus een deel van het geheim is oefenen, oefenen, oefenen!

Dat helpt beslist, want uiteindelijk kon ik tot mijn eigen verbazing Henk de Vries goed bijhouden, die normaal gesproken op zijn Guzzi 500cc Falcone iedereen op minuten achterstand zet. Over Henk schreef ik onlangs een artikel in dit weblog. Ik moest er wel erg mijn best voor doen, maar mijn bochtensnelheid lag uiteindelijk gelijk of bijna gelijk. Jammer dat ik wat achterblijvers voor me kreeg. Die wilde ik niet hinderen, want ik was tenslotte geen deelnemer maar marshal. Daardoor liep Henk van me weg en toen mijn benzinetank leeg raakte en de benzinekraan op de reservestand moest heb ik het circuit verlaten.

Ik citeer tot slot nog een stukje tekst dat ik als webmaster plaatste op de website van SAM-Motorsport:

Goed bezocht door coureurs en voor hen allemaal een succes. Het was de eerste keer dat het Politietrainingscentrum voor dit doel werd benut. Rijders en bestuur waren de terreinbeheerder zeer erkentelijk voor zijn bereidwilligheid.

Politiecircuit

Het ruim twee kilometer lange parcours is een volwaardig circuit, met krappe en ruime bochten, zes naar rechts en vijf naar links.

De regelmatigheidsdemo’s werden verreden in diverse cilinderinhoudsklassen, van 50 cc, via 125 en 250, naar 350 en 500 cc. Nieuw was de klasse tot 750 cc. Deze klasse was in Nederland nog niet eerder onderdeel geweest van een dergelijk evenement. Een tweede primeur was de openstelling voor machines tot 1984. Eigenaren van klassieke racemachines van ná 1972 kregen nu voor het eerst de mogelijkheid om hun motoren in hun eigen element aan het publiek te tonen.

De RD-350-klasse – inderdaad, van de RD-club Nederland, die de tweetakt Yamaha’s uit de jaren 70 en 80 in ere houdt – maakte het rijtje nieuwigheden compleet. Ook liefhebbers van dit type motor vonden tot nu toe maar weinig gelegenheid om gezamenlijk in één sessie op een circuit te rijden. Het optreden van de RD-club kenmerkte zich – afgezien van tweetaktdampen – door gedisciplineerd optreden op de baan, interessante machines en een vriendschappelijke sfeer.

Op het forum van de RD-350-club waren na afloop al snel positieve reacties te lezen:

“Mooie baan, leuke motoren, mooi gereden. Zeker een evenement wat voor herhaling vatbaar is!”

“Topdag gehad!”

“Mooie baan, gezellige club/organisatie. Zo wil ik elke maand wel een dagje rijden!”

“Ik wil de organisatie heel erg bedanken voor een fijn, ietwat vochtig dagje in Lelystad. Heb voor ’t eerst meegereden in de Yamaha RD klasse, dat smaakt naar veel meer!”

“Het was leuk in Lelystad, maar wel nat, op het laatst wel mooi droog. Vooral DOORGAAN.”

“Mooie baan, goedkoop eten, lekker nat, toch geslaagd; bedankt Sam!”

“IK wil iedereen van de SAM erg bedanken voor het feit dat er dit jaar ook “moderne” 2-takt motoren mee hebben mogen rijden. Wij van de Yamaha 2-takt Club Nederland hebben erg genoten van deze (natte) dag en hopen dat er in de toekomst meer mogelijk is!!!”

Afgezien van wat nattigheid ’s morgens en enkele mechanische pechgevallen is het gehele evenement incident- en ongevalvrij verlopen, daar waren de terreinbeheerder, de rijders en SAM Motorsport het over eens. Laten we hopen, dat dit een herhaling volgend jaar mogelijk maakt.

Meer: www.sammotorsport.nl

Dit artikel met foto’s is gepubliceerd in ‘MON Motorsport Nieuws’