Tagarchief: rouw

Dag van leven

In september 2023 deed ik mee aan 1000 Dichters — de poëziemarathon van @ilfutrecht, bij boekhandel Van der Velde in Harlingen. Men maakte er ook video-opnames van. Als ik mezelf terugzie lijkt het alsof er iemand anders spreekt, alsof het niet mijn gedicht was.
Dank, ILFU, voor de registratie ervan. Blij en trots ben ik, met het leven dat Inge en ik hebben geleid. Het gemis blijft, maar de taal heeft me geholpen dat te begrijpen. Wie schrijft die blijft.

Het onmogelijke dat er
Ineens, zomaar
Was Lees verder Dag van leven

Herinneren, en hoe dan verder?

Cultureel podium Dorpskerk Huizum organiseerde in het kader van het project ‘Licht op de Dood’ twee avonden over persoonlijke ervaringen met dood, rouw, het leven en vitaliteit. Men gaf mij de gelegenheid om te vertellen over het sterven van mijn echtgenote Inge en over het leven erna. 

Verhalen, muziek en poëzie. (Foto: Richard Plantinga)

Van te voren had ik er niet tegen opgezien. Ik was blij dat ik erover mocht komen praten en misschien hielp het anderen. Toch was het een kwetsbaar moment voor mij en voor de kinderen en vrienden die waren meegekomen naar Huizum.

Uit de aankondiging van de twee avonden: “De dood. We hebben er allemaal mee te maken. Een verdrietige ervaring, die desondanks positieve ontwikkelingen kan bewerkstelligen in het leven van de nabestaanden. Voor alle zes vertellers leidde de dood van hun geliefde tot – soms ingrijpende – positieve veranderingen. Zij maakten keuzes die zij anders niet gemaakt zouden hebben.”

Lees verder Herinneren, en hoe dan verder?

De vierkante stoomboot

In juli en augustus 2017 maakte ik een reis door Europa. Vervoermiddel: een meer dan dertig jaar oude BMW K100, die ik voor duizend euro had kunnen overnemen. De vijfduizend kilometer lange tocht werd ten dele een confrontatie. Met mezelf, met de techniek, met het weer. Toch, de reis leverde vooral mooie, prachtige en vooral nieuwe ervaringen op. Ik schreef er een verslag van, dat ik heb gepubliceerd als e-book. Hier een voorproefje.

Hoe ouder we worden, hoe meer we worden geconfronteerd met de tijdelijkheid van het bestaan. Wie een relatie van meer dan veertig jaar achter de rug heeft, kan zich voorstellen dat het overlijden van je partner een ingrijpende gebeurtenis is. Niet alleen brengt een dergelijk verlies veel verdriet en verwarring met zich mee; het zet je leven op zijn kop en dwingt je tot het herijken van je zekerheden. Hoe dat uitwerkt in de praktijk vertel ik vanuit de eerste hand.

Alles was anders, ontdekte ik al snel, nadat begin 2017 mijn levensgezellin Inge overleed. In het ziekenhuis en nogal plotseling, tijdens een hartkatheterisatie. Na al die jaren samen hadden we met ons tweeën een systeem ontwikkeld. Het omschreef hoe we omgingen met voor- en tegenspoed, wat we leuk vonden en wat niet. Dit systeem was weg: ik voelde me ineens een geamputeerd echtpaar.
En zo ontstond de noodzaak om nieuwe grenspaaltjes te slaan, nieuwe bakens te plaatsen, nieuwe dingen te doen. “Je moet je leven herkalibreren”, zei iemand tegen me.

Lees verder De vierkante stoomboot