Met motorgekte kan je niet vroeg genoeg beginnen
“Wat zitten er toch enorm veel schoolkinderen op de tribunes bij deze ochtendtrainingen!”, merkte ik op tegen Mieke Bremer, grootmogol van het IJsracesecretariaat. Dat zei ik niet voor niets, want inderdaad bestond het leeuwendeel van het publiek uit mensen onder de twaalf jaar oud. Een goed publiek, dat tijdens de oefenritjes juichte, klapte en op de banken klom, alsof het om de finaleronden voor het Wereldkampioenschap ging.
Coureursbusjes in het Asser straatbeeld.
“Ja, het is een experimentje dit keer. Elk jaar proberen we een paar nieuwe dingen uit. Met scholieren hebben we al een paar jaar ervaring. Sinds een jaar of vijf komen kinderen van de W.A. van Lieflandschool op bezoek tijdens de ijsraces. Nederlands grootste ijskampioen Johnnie Tuinstra ontvangt ze. Hij besteedt er veel tijd aan en zorgt voor uitgebreide uitleg en een rondleiding. Voor de eerste keer hebben we nu veel meer scholen uit de omgeving die kans gegeven. De belangstelling was zo overweldigend, dat we zelfs scholen hebben moeten afwijzen!”
Desgevraagd kan Linda Huging van de Lieflandschool er meer over vertellen. Ik kom haar en een rumoerige club scholieren tegen in de kantine.
“Inderdaad, het was onze afdeling VSO – met iets oudere kinderen – die dit keer niet mee kon komen. Juist zij waren er al vijf jaar lang bij. Wat waren ze teleurgesteld!
Onze school is er een voor verstandelijk gehandicapte kinderen. Die missen soms veel van de wereld om hen heen. Een jaar of vijf terug hadden we een periode met warme winters. Sommigen hadden nooit sneeuw of ijs of kou gekend. Ze wisten niet wat winter was! Toen is het idee geboren om met de klas naar het ijsracen te gaan. De wedstrijdorganisatie was er meteen enthousiast over en heeft ons alle ruimte gegeven.
De kinderen waren direct bijzonder begeesterd door het hele gebeuren. Vooral ook omdat de organisatie, de coureurs en de teams zoveel tijd maakten voor hen. Alles kregen zij uitgelegd: de motoren, de frames, de spijkerbanden, de motorkleding. Dat werd een intense belevenis voor hen. Sindsdien leven ze er enorm naar toe, elk jaar. Al dagenlang kunnen ze er bijna niet van slapen!”
Op de tafels in de kantine liggen stapels cadeautjes.
“Die zijn voor Johnnie en voor René Stellingwerf, de Nederlandse favorieten. Allemaal gekozen en ingepakt door de kinderen. Het is geen éénrichtingsverkeer!”
Meer foto’s:
Roelof-Thijsbokaal
WK-wedstrijden vrijdagavond