We zullen nog even verder moeten met deze lockdown. De keuzes zijn beperkt. Het personeel in onze ziekenhuizen loopt nu al met de tong op de schoenen. We willen geen taferelen met stervende patiënten in de receptie van de intensive care. Ik hoop dat deel 6 van mijn 2020-motorherinneringen toch wat kleur geeft aan je grijzige dagelijks leven. 

Van horrorwinter naar motorzomer –
deel 6

Mettet, zie het tweede deel van dit bericht. De mannen van raceteam Motorsport Harlingen. Tajan, Harry, Gijs. (Foto: Robert Weewer)

In deel vijf keken we terug op avonturen op de circuits van Oschersleben en Zandvoort. In dit nieuwe hoofdstuk beschrijf ik mijn terugkeer naar de circuits van Lelystad en Mettet – met een zeilintermezzo halverwege augustus. 

Het jaar 2020 kenmerkte zich vooral door deprimerende antivirusmaatregelen. Het belang ervan zagen we echt wel in, maar leuk was het niet. Iets te verdienen viel er ook niet echt. Aan wadvaren met zeilschepen en grachtenvaren met Amsterdamse salonboten kwam ik nauwelijks toe. Artikeltjes schrijven voor weekblad Schuttevaer dan misschien? Nou, als je hoofdonderwerp de traditionele zeilvaart is blijft dat beperkt tot doemverhalen over schippers zonder geld en schepen die hun certificaat verliezen. Voor mezelf sprekend: het was de motorhobby die me erdoorheen trok.

Tweede keer Lelystad

Bij de tweede, nu bloedhete trainingsdag in Lelystad van de SAM op 13 augustus was de XS weer rijklaar. Met wat moeite had ik de timing van de nieuwe ontsteking goed gekregen. Zie mijn opmerkingen daarover in deel 3.

Het weer werd een stuk beter dan in juli. Een beetje té goed zelfs, want in het komvormige terrein liep de temperatuur ’s middags op tot bijna veertig graden. Net als ik vonden de meesten het dan ook welletjes na een keer of vier rijden. De opkomst van een vijftigtal deelnemers was voor de tijd van het jaar heel redelijk te noemen. Veel racedemorijders hadden hun ros natuurlijk nog niet of bijna niet van stal kunnen halen. Mijn XS deed haar best. Ik had de eindoverbrenging zo kort mogelijk gezet, zodat ik de eerste versnelling niet hoefde te gebruiken voor de vele haarspeldbochtjes van het circuit. Dat lukte allemaal prima.

Het nam niet weg dat we allemaal een enorm leuke dag beleefden. Vanuit Oss kwam Tony Ruys om de hele dag als baco actief te zijn. ‘Dit was een leuke dag met leuke races. We hebben ervan genoten. Deze mooie dag kan niet meer stuk; met een windje erbij was het goed vertoeven.’

Vooral Otto Koeter en Johan Houtveen hadden het erg naar hun zin. Otto dacht dat hij nog altijd achttien jaar oud was en gaf niet op. Niet éénmaal, maar tweemaal schoof zijn voorwiel onder hem vandaan en beet hij in het asfalt. Gelukkig met een integraalhelm. En nóg een mevaller: het gebeurde met een sukkelgangetje. Otto keek een beetje beteuterd, maar omdat hij er zonder kleerscheuren was afgekomen was het leed snel geleden. Complimenten Otto, voor je toewijding aan de sport!

Wat de SAM betreft waren de twee Midland-trainingsdagen de enige evenementen van 2020. Klassieke racedemo’s met publiek zaten er niet in.

Zeilen met de Antonia Maria

Kort daarna verzocht de Harlinger schipster Monica Otto of ik haar tjalkje Antonia Maria een weekje wilde schipperen. Alweer een paar seizoenen had ik gezeild met meestal dikke tweemastklippers en het was een hele tijd geleden dat ik met zo’n klein scheepje (19,5 meter) had gevaren. Maar ik was allang blij dat er iets te doen was in de zeilvaart, dus ik zei direct ‘Ja!’

Gelukkig maar, want wat een mooie week was het.
Het leuke van deze wat kleinere charterschepen is de heel andere klantenkring. Nu eens een keer geen grote schoolklassen uit Duitsland. Deze reis voer de Antonia Maria met één gezin. Handig in coronatijd, want met veel mensen op één schip gaat niet zomaar. We deden alles wat je in zo’n week kan doen – opkruisen naar Terschelling, droogvallen op een zandplaat bij het Inschot, de sluizen naar het IJsselmeer, de Friese meren en kanalen, de stad Leeuwarden. Mooi hoor.

Mettet in Augustus

Na thuiskomst paste ik de gearing aan voor de tweede keer Mettet met Black Mamba Racing. In juli waren Elise en ik daar al een keer geweest, zie deel 3. We zaten middenin coronatijd, maar in de zomer vierden de Europese regeringen de teugels onverwacht ver. We vonden dat we het erop konden wagen. Vanuit Harlingen, Friesland reisde ik naar Wallonië met in de bijrijdersstoel Harry Althof. Zijn Yamaha SR500 stond achterin de Opel Vivaro, naast mijn XS650. In het busje achter ons zaten Tajan van der Wiel met de 791 Japauto Honda CB750 en onze Harlinger racevriend Robert Weewer. Zo was team Motorsport Harlingen op volle sterkte.

Eind van de middag, het moment dat we aankwamen bij het Ciruit Jules Tacheny bij Mettet, was er nog een sessie bezig met supercars – Ferrari’s, Lamborghini’s, McLarens. Ze maakten een heleboel imposant lawaai, maar de bochten namen ze als natte dweilen. Niet veel later installeerden we ons in het rennerskwartier, waarna Harry snel begon met het grillen van de lappen vlees die zijn favoriete slager ter beschikking had gesteld aan team Motorsport Harlingen.

In de ochtend regende het even stevig. Vlak voor de eerste rijsessie werd het droog, maar de baan was nog nat natuurlijk. Het viel nog niet mee om de XS650 te starten met een nieuwe, natte achterband. Gelukkig hielp Tajan door wat extra gewicht op het achterschip te brengen. Buurman Mark Ariens en Harry stonden erbij als adviseurs. Dat werd voorzichtig rijden! Met mijn pas aangeschafte boordcamera maakte ik een video van één van de latere, droge rijsessies.

Ergens halverwege, rond minuut  12:12 werd het leuk. Er reed niemand om me heen en ik begon een beetje in slaap te vallen. En daar zeilde Will de Haan me voorbij op zijn 750 Laverda. Ik heb nogal mijn best moeten doen om de eer van de XS te verdedigen, immers de beste Britse tweecilinder ooit gebouwd in Japan. Toeren wil ze wel maken!

Will: “Gijs heeft zijn Yamaha goed voor elkaar. Deze sessie konden we lekker bakkeleien. Ik ben het geel-oranje ‘gevaar’. Na een schakelfout komt Gijs me voorbij. Op minuut 11 pak ik hem terug, waarna hij later ineens heel veel topsnelheid haalt. Op minuut 17 maak ik dat weer goed. Bedankt Gijs! Was erg leuk.’
Inderdaad, we kregen ergens de gele vlag, daarom schakelde ik in de haarspeld vóór de corkscrew terug naar de eerste versnelling; die pakt niet altijd meteen en het ging niet helemaal goed.

Niet in beeld, want in andere sessies, maar erg leuk waren de duels met meneer Althof. De SR is een stuk langzamer dan de XS, maar Harry doet niet aan remmen en mijn coureurscapaciteiten zijn beperkt. Uiteindelijk reed hij die dag een beste rondetijd van 1:32.6, ik was met 1:33,5 een seconde langzamer. Volgend jaar wil BMR een heel weekend organiseren op Mettet. Goed idee, want het is een tof circuit.

 

Wordt vervolgd in deel 7