We waren nog maar net terug van de Duitse Lausitzring, zie deel 8 van dit motorblog. Een paar dagen later stond ‘Raalte’ op het programma. De demo’s op stratenparcours waren geen van alle doorgegaan. Pas na de lente organiseerde men mondjesmaat wegraces en trackdays, maar alleen zonder publiek, op vaste circuits als Assen of Zandvoort.

Van horrorwinter naar motorzomer –
Deel 9

Deel 9 in de serie die begon met een horrorverhuizing in deel 1. Democlubs als HMV, RMM, CRT, SAM en BOT kozen voor een jaar uitstel of beperkten zich tot een paar trainingsdagen zonder publiek. De complicaties van COVID-19 maakten het allemaal te ingewikkeld, te lastig, te riskant.

Toch: één bijzonder evenement. Dankzij Jeroen van Beek en een hechte club vrijwilligers herleefden op de valreep van het seizoen de beroemde races van Raalte. De racedemo op de Luttenbergring: het werd de enige echte van 2020. Vraag het aan ieder van de 330 deelnemers: was het een succes? Nou en of. Een paar dagen later scherpte Rutte de coronamaatregelen aan. Het daaropvolgende weekend zou zoiets al niet meer mogelijk geweest zijn.

Tajan van der Wiel, Harry Althof en ik stonden al op de deelnemerslijst van het vorige jaar. Het was niet moeilijk om ook dit keer een startplaats te verwerven. Dus met de Yamaha SR500 van Harry en de XS650 van mij in de Opel Vivaro en met Tajan in zijn Motorsport Harlingenbus in ons kielzog reden we vrijdagavond richting Luttenberg.
Het weekend kon sowieso niet stuk. Rijden op een stratenparcours, mét toeschouwers, met de bijbehorende houtje-touwtjesfeer, dat was in 2020 nog niet eerder voorgekomen. Toch iets anders dan het ietwat zakelijke gebeuren op de ‘echte’ circuits. Er gaat niets boven gras met koeienvlaaien in het rennerskwartier, busjes, caravans, campers en tenten, een speaker, publiek en officials uit de nabije omgeving en koeien en schapen langs de zijlijn.

De drie B’s

We stonden er klaar voor, op anderhalve meter in de koude avonduren. Om te beginnen klaar voor de drie B’s: Barbecue, Biertjes en Bibberen. En op zaterdag gingen we rondjes rijden met 330 andere liefhebbers, op de fameuze Luttenbergring. Er was genoeg te zien. Bijvoorbeeld de originele GP-racers van Jan de Vries en Aalt Toersen, mét hun berijders. En 35 zijspancombinaties, sommige uit België en Duitsland. De legendarische naam die de races van ‘Raalte’ hadden brengt harten nog altijd aan het kloppen.

En zoveel meer beroemdheden van toen liepen er in het wild rond, zoals Jan de Vries (onlangs helaas overleden), Theo Bult of Tonny van Schijndel. De echt supersnelle mannen van de classic racerij van heden waren er ook, zoals de West-Vlaamse broeders Patrick, Stefaan en Pascal Vanmaekelbergh.
Van Patrick herinneren we ons nog goed de eerste keer dat hij zich meldde bij de SAM. Dat was bij de racedemo in Oosterwolde (Gelderland). Het circuit daar onderscheidt zich vooral door het 1,1 kilometer lange rechte stuk. Patrick kwam aan de start met een vintage Triumph 500cc twin uit 1948. ‘Dat is geen bedreiging’, zullen de vele deelnemers met modern jarentachtigspul gedacht hebben. Niets was minder waar. Ze werden allemaal zoekgereden door de Belg, die de matige remmen van zijn oude machine beschouwde als een voordeel – hij remde gewoon nergens.

Dit keer kwam hij met een veel modernere machine, een Yamaha RD350 tweetakt. Helemaal niet te houden natuurlijk. Mooie duels met Erik ‘Blokkie’ Blokzijl, Jeffrey Vermeulen, Jacob Immenga, Dimitry Palmbergen, Frank Stockhecke, of Leen de Heer. De meeste inschrijvers waren natuurlijk de ‘gewone’ stervelingen, voor wie de snelheid op de tweede plaats kwam. Meedoen en erbij zijn, daar ging het om.

Hete billen

In de training ’s morgens liep mijn XS weer eens op één cilinder, net als op de Lausitzring een weekend eerder. Dat schoot niet erg op. Het leverde heel wat gezoek op. Zelf had ik de oorzaak eerlijk gezegd nooit gevonden. Tajan ging er maar eens voor zitten. Al snel trof hij bij de demontage van de linkse carburateur een losgetrilde houder van de vlotternaald aan. Daarna liep de motor weer zoals het hoorde. Kleine oorzaken, grote gevolgen…

’s Middags hebben we allemaal goed gereden. Wel stond de 750-klasse héél lang met stationaire motor op de startstreep. De toeschouwers langs de baan stonden veel te dicht op elkaar. De wedstrijdleiding had met de vergunningverlenende gemeente afgesproken dat er niet gereden zou worden zolang de 1,5 meter afstand niet aangehouden werd. Zodoende wilde en kon de wedstrijdleider geen startsein geven.

De XS vond het niet zo prettig, want ze werd steeds heter. Ze beschikt nu eenmaal niet over een startmotor of een kickstarter. Afzetten kan niet zomaar, want aanduwen met 10,5:1 compressie is een beetje zwaar voor een dikke oude man. Voor mezelf vond ik het ook niet zo tof, met de hoge uitlaatpijpen. Hete billen!

Zo waren er meer motoren. Toen de startvlag uiteindelijk werd gezwaaid zaten Tajan en ik bijna bovenop Arie Middelkoop, wiens Ducati niet op gang kwam door bovengenoemde oorzaak. Het ging goed, we konden nét om hem heen sturen!

Dit was het laatste race-evenement van het ‘rare’ seizoen 2020. Slotstuk van de dag, die zich kenmerkte door rustig herfstweer: Tajan haalde wéér, net als vorig jaar, de derde prijs binnen van de 750cc-klasse. Kort na de laatste manche van de dag begon het zachtjes te regenen.

Voorzitter: universele corona-aanpak

Alle klassen volgeboekt, plus wachtlijsten. Dat het zo’n succes zou worden had stichtingsvoorzitter Jeroen van Beek niet verwacht. Hij is in het dagelijks leven bedrijfsleider bij een motorkledingbedrijf. In zijn vrije tijd was hij samen met een grote groep vrijwilligers maandenlang in touw. Voor een reportage in Het Motorrijwiel ging ik een paar dagen na de Classic Race Demonstratie Luttenbergring met hem in gesprek.

Als je terugkijkt, wat is er heel goed gegaan, wat is tegengevallen, wat ging echt anders dan je had verwacht?

‘Van publiek en deelnemers kregen we alléén maar positieve reacties’, zegt Jeroen van Beek.
‘Ook op Facebook hebben we nog niks negatiefs gezien. Al met al is het super verlopen, super deelname, het weer was mooi, de wedstrijdleiding hield het tijdschema strak, er zijn weinig ongelukken gebeurd.’

Blauwdruk

Kan jullie aanpak een blauwdruk zijn voor corona-veilige evenementen in 2021, voor andere democlubs bijvoorbeeld?

‘We hadden in onze vergunningsaanvraag ook een plan met coronamaatregelen opgenomen. Onze aanpak is universeel te noemen. Maak gewoon goede afspraken met gemeenten. Maar sinds de maatregelen zijn aangescherpt valt dat ook tegen en zal in een tent meer dan veertig man niet mogelijk zijn. Het viel ons tegen dat veel mensen, onder het publiek vooral, gewoon echt moeite hadden om die anderhalve meter aan te houden. Ze denken dat tachtig centimeter ook wel goed is.

We hadden zes man beveiliging ingezet, die alle zeilen moesten bijzetten en de omroeper heeft het publiek constant moeten masseren. Zelfs heeft de wedstrijdleiding de toeschouwers een keer moeten toespreken. Kortom, het viel niet mee en vooral bij start-finish was het op één bepaald momentje best wel spannend. We hadden de mazzel dat we anderhalve kilometer weiland mochten gebruiken. Zonder onze buren en boeren geen feest! En dit was een evenement met doorstromend karakter, waarbij het publiek niet statisch is, maar voortdurend in beweging. Dat schijnt wél te mogen. Kortom, het pakte allemaal gewoon goed uit.’

Waar waren jullie na afloop vooral blij mee?

Met de honderd vrijwilligers, met secretariaat en motorkeuring, die we na vorig jaar hadden opgeschaald. Dat was toen toch veel werk, kostte tijd. Het ging nu sneller. We konden zelf één en ander beter overzien en hoefden minder paniekvoetbal te spelen.

Wat heel goed ging: de sfeer en de medewerking van de deelnemers. Ze hebben zich keurig gedragen en goed gereden. Dat komt ook doordat we met hen vooraf duidelijk konden communiceren wat we van hen verwachtten. We hadden zeker 1500 man publiek, misschien zelfs meer, maar door veel contactloos pinnen kunnen we dat nog niet exact terughalen. Daar is nog iemand mee bezig.’

Een goed voorbeeld zoals dat van jullie krijgt misschien opvolging bij andere clubs, komend jaar.

‘Ik denk dat ons draaiboek anderen wel kan helpen, maar organisaties moeten in deze coronatijd vooral dúrven!’

Wordt vervolgd in deel 10.