De Romagrap van Dorpsvereniging Garyp vond ik een tikje smakeloos. Weet u nog? De door Frankrijk uitgezette Roma’s zouden welkom zijn in het Friese dorp. Het doel was aandacht voor het dorpsfeest, niet om de Roma-misstand aan de kaak te stellen. Dat grappenmaken over de ruggen van een bevolkingsgroep vind ik een beetje over de top. Ach, er zijn erger zaken; er waren geen vooropgezette kwade bedoelingen.
Wat ik veel zorgwekkender vind: de duizenden haatreacties. De brave Nederlandse burger onthult zijn rabiate allofobie. Waarom ontlenen deze uiterlijk zo oppassende burgers aan hun onbestemde gevoelens van crisis, onzekerheid en onmacht het recht op haat en racisme? Daar is al veel over geschreven, sinds de jaren dertig. Ook toen was de gezeten burger bang, onzeker en machteloos. Van de weeromstuit volgde hij leiders en blaaskaken.
De extra dimensie van de jaren nul: de burger is niet alleen angstig, hij is ook verwend en hij verwacht dat de samenleving hem op zijn wenken bedient. De overheid moet alles oplossen; tegelijkertijd draagt de overheid schuld aan alles dat hem niet bevalt.
Dit betoog werd – naast die van vele andere lezers – opgenomen in de zaterdagbijlage van de Leeuwarder Courant van 28 augustus.
TT-Circuit Assen. We bezochten er de Rizla Racing Day; voor ons een eerste keer. Naar verluidt was het iets minder druk dan het jaar daarvoor, maar met pakweg vijftigduizend bezoekers vonden wij het nog steeds een massaal evenement. Tja, we zijn Nederlanders en het is gratis, nietwaar?
Wat wel vijftien euro’s moest kosten waren de paddocktickets. Zeker een verantwoorde uitgave, want juist in het rennerskwariter was het meest te zien en te beleven. Auto- en motorraceteams waren er in levenden lijve aan het werk. Motorliefhebbers konden eens volop ruiken aan de autosport en vice versa. Wie op zoek was naar een handtekening van Barry Veneman, Jasper Iwema of Robert Doornbos kon terecht bij het Rizlapodium. Vlak naast dat podium bijvoorbeeld de mannen van dragraceclub Explosion, die tijdens de Racing Day probeerden wat aandacht voor hun club te trekken. We leerden hen onlangs kennen, toen we zelf met onze Ducati een poging waagden op de dragstrip van Drachten.
De Nederlandse Ducaticlub heeft trefpunten in verschillende regio’s van het land. Eénmaal per jaar zijn ze allemaal tegelijk geopend. Dan hebben wij, de leden, de kans om er meer dan één te bezoeken. Dat noemen we het ‘Rondje Regio’. In elk café staat koffie klaar, tijdens lunchtijd biedt de club ons een warme maaltijd aan. Wie meer dan drie regio’s bezoekt, krijgt een T-shirt. De zon scheen nogal, op de afgesproken zondag. Genoeg reden voor mij om dit jaar eens mee te doen, al was het maar om in één keer het grootste deel van de contributie terug te verdienen.
Dit was mijn rondje, zoals ik dat twitterde tijdens de rit:
8:19
Rondje Regio van de Ducaticlub. Vertrokken uit Harlingen, richting regiocafé Annen. Kilometerstand 000. Bijna vrieskou en mist boven de sloten in de vroege morgen. Even een paar stukjes snelweg, om de kop eraf te bijten.
9:39
Vertrek uit Annen, richting Heino. Kilometerstand 80. Prachtige rit door het Drentse zand.
11:20
Koffie in Heino, kilometerstand 211. Daarna via Deventer en Apeldoorn de Veluwse bossen in. Langs Ede op pad naar Beusichem. Perfect motorweer! 20 graden Celsius en de jas half open ’s middags op de Veluwe. Geen wind.
12:51
Het veerpontje bij Elst, 19 km voor Beusichem. Daar wacht de Ducatilunch! Kilometerstand 306.
13:34
Kipsate met friet op terras De Blusser te Beusichem, met de complimenten van de Ducaticlub. Kilometerstand 320. Straks naar het volgende regiocafé, dat van Heinenoord.
13:47
De koffie heb ik op; ik rijd richting Heinenoord nu. Over de Betuwe gesproken: overal bloeien de bloesems. Prachtig lenteweer. Het is windstil en de zonnebril blijft op. Zonverbrand, droge lippen? Neuh, met zo’n integrale viskom op je kokosnoot sluit je je af van de genadeloze elementen.
15:22
Heinenoord, 402 km. Even een stempel, bijkletsen met de standhouders van lokale motorzaken. Daarna via Rozenburg en Noordwijk op weg naar het laatste regiocafé van de Ducaticlub: De Rijp. Frisjes en een stijve bries op Voorne-Putten. Ineens weer warm langs de A4 bij Den Haag. Via Leiden naar de kustweg. Doordringend geurige bollenvelden bij Hillegom en de lucht van verrotting in het bos bij Overveen.
17:45
De Rijp, de laatste stop. Ik krijg een Ducati-T-shirt! Even een colaatje en dan door naar huis. Kmstand tot nu toe: 552. Een lokale Ducatist rijdt voor me, om me de weg te wijzen naar de snelweg A7. Hij rijdt gemiddeld 170 op de smalle dijkweggetjes. Gelukkig remt hij voor de bochten. Ik laat me niet kennen en probeer hem bij te houden. Toch vind ik dat meer iets voor op het circuit. IJskoud en harde noordoostenwind op de Afsluitdijk.
19:08
En we zijn weer thuis. Eindstand 645 km.
Dat is Nederland in de lente, zoals ik het zag, voelde, hoorde en rook vanaf de motor: 650 km ‘Rondje Regio’ van de Ducaticlub.
Drachten. Op zoveel dingen tegelijk moet ik letten en dat lukt niet. Waar ben ik nu weer aan begonnen? Wat doe ik hier tussen al die grimmig kijkende Antillianen met Hayabusa Suzuki’s? Een burnout doen? Is dat echt nodig? Ik heb net een nieuwe achterband. En wat staat die kerel met die koptelefoon daar naar me te zwaaien? Oh, ik ben te vroeg naar de startlijn opgereden. Wat gaat dat ingewikkeld, met de startlichten op die ‘kerstboom’. Wat zeg je? Het vizier van mijn helm moet dicht vóór je gaat rijden? Da’s waar ook. Huh, die vent aan de andere kant is al weg, terwijl hij nog geen groen had. Nou dan ga ik ook maar. Oh, was hij inderdaad te vroeg en ik nu ook? Ai. Wat slipt dat achterwiel door, zeg. Stik, draait ie al 8000 toeren? Dedju, wat een zijwind hier. Aha, al 400 meter afgelegd. Nou, remmen dan maar, of is het de bedoeling dat je hem laat uitrollen? Groen licht!
Verslag historische regelmatigheidsdemo 7 augustus
Dit keer had ik de Ducati met de regenprofielbanden niet meegenomen: het zou toch droog blijven? Mis. Wél had ik de Yamaha XS650 caféracer op de aanhanger geladen, die ik eerder dit jaar had gekocht bij XS-goeroe Hans Peter van Phoenix AZ Motoren in Best. Toevallig net deze week bereikte ons het bericht, dat zijn zaak tot de grond toe was afgebrand. Erg jammer! Zie http://ow.ly/2kvYr.
Enfin, de Yam wilde niet starten, dus die ging terug op de aanhanger. De bedoeling was dat ik – samen met vier anderen – de hele dag zou meerijden als circuitmarshal. Dat heb ik gedaan, met de MZ en dat ging prima. Eenmaal thuis bleek dat de accu van de Yamaha in niet al te beste staat was. Even flink laden en dan kon er gestart worden. Ook weer opgelost.
Historische racedemo 17 juli ondanks neerslag toch topdag
Lelystad. “Nee toch? Het is niet waar!” Dat was de eerste reactie van de deelnemers. Zij hadden zich gemeld op de instructiebaan van de politie, aan de Eendenlaan te Lelystad. Voor de tweede keer organiseerde SAM Motorsport daar de 18e juli een regelmatigheidsdemo voor historische racemotoren. Een alleszins geslaagd evenement in 2009 en daarom voor herhaling vatbaar.
Allen herinnerden zich de demo van vorig jaar. Die was begonnen met een zeer natte regenochtend, die het rijden er niet gemakkelijker op had gemaakt. Ook dit jaar was het weer zover. De ene bui werd gevolgd door de andere. Vurig hoopten rijders en hulptroepen dat het scenario van 2009 zich zou herhalen, toen het vochtige begin werd gecompenseerd door een kurkdroge en zonnige middag.