Tagarchief: visserij

Fotoboek garnalenvisserij op het Wad

‘Een heel jaar heb ik er tegenaangegooid’

'Met mijn boek wil ik de mensen aan het denken zetten'. De kade in de Harlinger Visserijhaven ligt vol met kotters, want deze week houden de Urkers hun Biddag. Ze maken tijd vrij voor onderhoud en de pulsvissers reizen af naar Den Haag. (Foto: Gijs van Hesteren)
‘Met mijn boek wil ik de mensen aan het denken zetten’. De kade in de Harlinger Visserijhaven ligt vol met kotters, want deze week houden de Urkers hun Biddag. Ze maken tijd vrij voor onderhoud en de pulsvissers reizen af naar Den Haag. (Foto: Gijs van Hesteren)


HARLINGEN – ‘De mensen weten niet wat er gebeurt op het Wad. Overheden en onderzoekers beheren vanaf hun kantoor. Aan de echte passie voor de zee lopen ze voorbij. Passie die je vindt bij de garnalenvissers langs de Friese en Groninger kusten. Dáár wilde ik iets van laten zien.’

Willem Wilstra is een goedlachse en actieve zestiger. We spreken hem in de kantine van het CIV, de Visserijcoöperatie. 

‘Een soort tweede huiskamer voor mij’, zegt hij. Zodra het gesprek gaat over het Wad, of over varen op het Wad, klaart zijn gezicht op. ‘Varen was en is mijn leven. Tussen 1964 en 1976 werkte ik voor de Reddingsmaatschappij. Ik was stuurman, later schipper. Vanuit Oostmahorn voer ik met de Insulinde en de gebroeders Luden. Later begon ik voor mezelf. Ik deed seismologisch onderzoek voor LNV (het Ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit, red.). Elke meter van het Wad heb ik bevaren. Een vrij leven; als je gezond bent en kunt werken is er niets mooiers in deze wereld.’  Lees verder Fotoboek garnalenvisserij op het Wad

Thais eten en een geitje

In december 2018, tijdens mijn uitstapje naar Phuket, Thailand hield ik aantekeningen bij. In enkele afleveringen publiceer ik deze nu op mijn weblog. Dit is aflevering 4. 

Brommen en zeilen in Phuket (4)

We gaan bij Tjeb thuis eten. Dat is heel bijzonder, zegt Makz, want ze nodigt zelden vreemdelingen uit, laat staan farangs. Ik zie het als een grote eer. Eerst gaan we een biertje doen in een cafeetje verderop. Dat is ook om zijn vriend Chris aan mij voor te stellen. Die woont al vijftien jaar in Thailand. Chris verhuurt óók catamarans en is onder andere agent voor jachtentransporten. Hij bracht zijn jonge jaren door in Muiden. Café Ome Ko, “wat toen eigenlijk een bordeel was”, Herman Brandsma, Jan Schoen, Willem Trekkast, Rooie Gerrit. En ken je die-en-die? Enzovoorts. Chris lijkt me behoorlijk bijdehand, maar hij is open en hartelijk. We genieten van een drankje en we hebben een klik.

We halen Valentino even op. Zij springt zonder hulp in het zijspan van Makz.
(Foto: Gijs van Hesteren

Vervolgens naar de woning van Tjeb. Zij blijkt een uitstekende kok. We smullen van haar Thaise gerechten. We zitten niet aan een tafel, zoals we in Europa zouden doen. Wie bij mensen thuis komt eten gaat zitten op een matje op de vloer. De schalen met het eten staan in het midden. Knars, krak, zeggen mijn knieën. Mijn kleermakerszit is niet meer wat ie geweest is, haha. De zoon en dochter van Tjeb eten niet mee, maar lopen wel rond in huis. Ze zijn puber of jong-volwassen. Druk met smartphones en laptops, geloof ik.  Lees verder Thais eten en een geitje

Gerard Wagemakers verbeeldt het verhaal van De Visser

HARLINGEN — Vijf dagen lang voer Gerard Wagemakers mee op een Noordzeekotter. Het ging de gedreven fotograaf om het in beeld brengen van de werkelijkheid — ‘de puurheid’ — van het vissersleven. “Rauwe, intieme foto’s”, zegt hij zelf. Hij stelde er een boek over samen. Op eigen risico, dus het kon pas uitkomen als er voldoende kopers voor waren. De crowdfundingcampagne is intussen succesvol afgerond.

Door Gijs van Hesteren
Dit artikel verscheen eind juli in druk in de Harlinger Courant en in gewijzigde vorm in Schuttevaer.

Foto: Gerard Wagemakers.

Wagemakers stelde al fotoseries en -boeken samen over leerlingen in een meisjesinternaat in de Hoge Atlas (Marokko), over wildplukkers in Nederland en over de kunstenaar Armando. In opdracht van het Financiële Dagblad maakte hij een fotoserie over het verwerken van verlies in allerlei vormen.
“Deze boeken maken eigenlijk deel uit van mijn marketingcampagnes”, legt hij uit. “Ze bezorgen mij nieuwe opdrachten. Daar kan ik commercieel in zijn. Dit fotowerk is goede publiciteit voor het merk Gerard Wagemakers. ‘Kan je zoiets ook voor ons maken?’ vraagt men mij vaak.”
“Met publiceren in kranten of boeken verdien je nauwelijks iets. De klanten uit de commerciële hoek moeten mijn toekomstige businessmodel vormen. Ik wil geen dorpsfotograaf zijn. Mijn ambitie is het om geweldige foto’s te maken van producten en van degenen die deze met aandacht en liefde produceren. Kijk naar al die mensen, naar hun uitstraling. Blij en trots; zij hebben iets gepresteerd.”  Lees verder Gerard Wagemakers verbeeldt het verhaal van De Visser

Duurzaam palingbeheer vanuit Sassteiger Harlingen

HARLINGEN – Al sinds 2011 werken Friese palingvissers samen in een door Stichting DUPAN opgezet pilotproject. Een deel van hun consumptiepaling verkopen zij aan de stichting. Die laat de volwassen schieraal vervolgens vrij op open water en deze zoekt vervolgens zelf zijn weg naar de Sargassozee, hun kraamkamer. De Harlinger Sassteiger was zaterdag de plaats waar de vis de vrijheid terugkreeg.

Aaltje Stellema uit Dokkum (links): ‘Het bedrijf heb ik in 2010 van mijn vader overgenomen. We vissen met hokfuiken in de Dokkumer Ee. Die zetten we ’s avonds af en ’s ochtends vroeg gaat het weer open. In heel Friesland zijn er nog maar dertien aalvissers over. Dat is wel het minimum dat nodig is voor goed palingbeheer van onderaf. Het waren er ooit zestig.’
Aaltje Stellema uit Dokkum (links): ‘Het bedrijf heb ik in 2010 van mijn vader overgenomen. We vissen met hokfuiken in de Dokkumer Ee. Die zetten we ’s avonds af en ’s ochtends vroeg gaat het weer open. In heel Friesland zijn er nog maar dertien aalvissers over. Dat is wel het minimum dat nodig is voor goed palingbeheer van onderaf. Het waren er ooit zestig.’

Lees verder Duurzaam palingbeheer vanuit Sassteiger Harlingen

Visserij duurzamer na eerste jaar experimentele viskotter MDV-1?

HARLINGEN – Sinds de eerste planvorming – inmiddels al een aantal jaren geleden – is over de Immanuel MDV-1, het pilotschip van stichting Masterplan Duurzame Visserij al veel gezegd en geschreven. Het ging het bouwconsortium om de transitie naar duurzamer, innovatiever en economischer vissen. De urgentie van deze transitie leek af te nemen naarmate de brandstofkosten daalden en de visprijzen stegen. Echter, de huidige vissersvloot nadert het einde van de afschrijvingstermijn, de Engelsen willen een Brexit, vanaf 2019 moet alle bijvangst aangeland worden en het aantal visgebieden neemt af. Biedt de MDV-1 een oplossing voor al deze bedreigingen? Het wordt er voor de vissers niet makkelijker op.

mdv-234a-1250t

Door Gijs en Inge van Hesteren
Dit artikel is eerder gepubliceerd in de Harlinger Courant Lees verder Visserij duurzamer na eerste jaar experimentele viskotter MDV-1?

Kleine visserij in Porto

Dit artikel is gepubliceerd in de Harlinger Courant van 2 juni 2015.

PORTO – De Portugese havenplaats Porto staat bekend als de stad van de port en van de negentiende-eeuwse boogbrug over de Douro. De brug is ontworpen door de man van de Eifeltoren in Parijs, Gustav Eifel. Kernwoorden voor Porto zijn geschiedenis, toerisme en architectuur. Het is een universiteitsstad en een brandpunt van creativiteit. Echter, degenen die verder kijken dan de oppervlakte, merken al snel dat het dagelijkse leven voor veel van de bewoners niet gemakkelijk is.

Tekst en foto’s: © Festina Lente, Gijs en Inge van Hesteren

Gaia, Porto. © Festina Lente, Inge van Hesteren 2014
Armando Coutinho

In het straatbeeld vallen zij op: de daklozen en bedelaars. Een trap hoger op de sociale ladder de tientallen mensen met kraampjes waar kastanjes geroosterd worden. En achter de toeristische façade van het Unesco Werelderfgoed gaan uitgestrekte verarmde stadswijken schuil, leegstand en raamloze fabrieksgebouwen. Een deel van het erfgoed van Portugal is het eten van vis, maar ook in de visserij is het geen rozegeur en maneschijn.   Lees verder Kleine visserij in Porto

Uitkoop garnalenvisserij: snel of langzaam

Barbara Holierhoek 009a-850t
Barbara Holierhoek, voorzitter van de garnalenvisserijverenigingen ‘Ons Belang’ (Harlingen) en ‘Hulp in Nood’ (Zoutkamp).

Dit artikel werd eerder gepubliceerd in de Harlinger Courant van 11 november 2014.

HARLINGEN – Tijdens de conferentie van het Waddenfonds in de Grote Kerk te Harlingen had Lenze Hofstee, voorzitter van Stichting Wad, een droom: wat hem betreft werd de complete garnalenvisserij op het Wad uitgekocht. Barbara Holierhoek, voorzitter van onder andere visserijorganisatie ‘Ons Belang’, heeft er kanttekeningen bij en visserman Simon Koornstra denkt dat de sector op de goede weg is, samen met de overheid en de NGO’s.

Tekst & Foto’s: Festina Lente, Gijs & Inge van Hesteren

Lenze Hofstee van Stichting Wad gaat het allemaal lang niet snel genoeg. Samen met vijf anderen mocht hij de voor hem ideale situatie beschrijven. “Als ik de 100 miljoen ter beschikking zou krijgen die nu nog in het Waddenfonds zit, dan zou ik de helft uitgeven aan de volledige uitkoop van de garnalenvisserij. De garnalenvisserij ruïneerde de bodem van de geulen, door honderden jaren lang, met tientallen schepen, dag in, dag uit de bodem kaal te scheren. Zo geven we het Wad terug aan de zeenatuur. Het uitkoopgeld komt ten goede aan de uitgekochte vissers en dus aan de lokale samenleving, vrij voor nieuwe activiteiten.”

“Het is wel een beetje jammer, dit verhaal,” reageert Barbara Holierhoek desgevraagd. “We kennen Lenze Hofstee’s standpunt goed. Hij zit met ons om de tafel in de Waddencoalitie en daar vertelt hij dit regelmatig. Het staat hem vrij om zijn mening te geven, natuurlijk. Dat hij dat doet voor een zaal vol beleidsmakers, tja. Die mensen zijn gelukkig verstandig genoeg om zich een eigen mening te vormen, mogen we aannemen.”   Lees verder Uitkoop garnalenvisserij: snel of langzaam

De aluminium kokkelkotter van Harm Teerling

HARLINGEN – In een tijd van crisis en onzekerheid was Harm Teerling er snel uit: hij verruilde zijn oude stalen kokkelschip voor een hagelnieuwe kotter, geheel opgetrokken uit aluminium. Hij trok hiermee de aandacht van collega’s, vakpers en ook van de HC.

Harm Teerling met onafscheidelijke sigaar, aan dek van zijn nieuwe aluminium kotter. (Foto: Inge van Hesteren)
Harm Teerling met onafscheidelijke sigaar, aan dek van zijn nieuwe aluminium kotter. (Foto: Inge van Hesteren)

Lees verder De aluminium kokkelkotter van Harm Teerling