“Wanneer ga je dat boek nou eens schrijven, Gijs?” vragen mijn vrienden me van tijd tot tijd. Af en toe lees ik mee in het weblog van de grote George R. Martin. Wat me daar vooral opvalt: deze fantasy-auteur – met wie ik me in ieder ander opzicht absoluut niet op één lijn durf te stellen – schrijft liever korte stukjes. Helaas, want iedereen wacht al jaren op het afsluitende deel van zijn imposante romancyclus ‘Songs of ice and fire’ – ‘Game of Thrones’, zoals de meeste mensen de reeks zullen kennen.
OSS – Het was drie jaar geleden dat we voor het laatst reden op circuit Paalgraven in Oss. Corona gooide steeds weer roet in het eten van de Pinksterraces. Met des te meer enthousiasme verwelkomden organisatoren, vrijwilligers, teams en publiek de 2022-editie. De pandemie leek eindelijk haar ijzeren greep op de samenleving te verliezen.
Vol gas op circuit Paalgraven. (Foto: Bert last)
De eerste dag kregen we te kampen met ontstellende hoeveelheden regen. Vooral sneu voor de vele vrijwilligers, die zich al wekenlang hadden ingespannen voor een goed evenement. Zoveel regen viel er zelfs, dat na een uur of twee in de middag alle activiteiten moesten worden afgelast, zélfs de fameuze Drie Uren.
Bert Last schoot bij de racedemo te Ermelo een mooie plaat van de XS650. Bedankt Bert! (Foto: Bert Last)
Terug in mijn motorschuur bij Harlingen bouwde racemaat Tajan van der Wiel de koppeling van de XS650 terug naar kabelbediening. Dat werkt goed genoeg, mits zorgvuldig afgesteld. Dat kan je wel aan Tajan overlaten.
Bladerend door het foto-archief van Inge van Hesteren vond ik de map ‘Assen Centennial TT 2010’. In het rennerskwartier en bij de machinekeuring op het Koopmansplein ontmoetten we vele motorsporthelden. Een selectie.
Wil Hartog en Phil Read. (Alle foto´s Inge van Hesteren)
Zo’n Zündapp duw je wel makkelijker aan dan een 750-viertakt met 10,5:1 compressie. (Foto: Gijs van Hesteren jr.)
Even niet met de XS naar het Groningse Winsum. Het CRT kent geen 750cc-klasse, laat staan dat er met schijfremmen gereden mag worden. Dus mocht ik hier meerijden in de Zündapp Rookieklasse, enkele jaren geleden ingesteld door CRT-voorzitter Wim Baetsen. Eigenlijk bedoeld voor nieuwkomers en jeugdigen, maar echt, ik voel me nog heel erg jong.
Met de opgevoerdee Rookie-Zündapp: tamelijk grote coureur, tamelijk klein motortje.
Jan Smit had ook wat te repareren aan zijn XS650, maar het was een poging waard, dankzij lege frisdrankblikjes en slangklemmen. Ton van de Weideven (rechts) helpt met meedenken. (Foto: Gijs van Hesteren)
Begin mei. Met mij en mijn Yamaha XS ging het niet helemaal goed. Het was tijdens de SAM-racedemo te Hierden. De nieuwe hydraulische bediening van de koppeling liet het een tikje afweten en bakte mij een poets. Ik was al naar de opstelfuik gereden. Het vinden van de vrijstand wilde even niet erg lukken. Onafwendbaar kwam de koppeling op. Dát was de bedoeling niet! Lees verder Even wennen in Hierden→
Zandvoort – Gek genoeg begon het motorsportseizoen ook in het tweede coronajaar tamelijk vroeg. Half april ging ik samen met Huub Hendrix naar het circuit van Zandvoort, voor een circuitdag van Motorsport Lifestyle. Huub ken ik sinds eind jaren negentig via de Monoconnection, een inmiddels slapende interessegroep voor eencilindermotorfietsen. Hangend aan een groepje van hem en een paar van zijn collega’s, hoofdzakelijke mannen van de technische recherche, had ik in de jaren nul van deze eeuw vrij regelmatig deelgenomen aan de Ducati-clubraces op het TT-circuit te Assen.
‘Raalte’, half september, classic races op de Luttenbergring. Ons Team Motorsport Harlingen beleefde een topdag. Dit keer was ik de enige die reed. De arm van mijn racemaat Tajan van der Wiel was nog niet voldoende hersteld van een werkplaatsongeval om deel te kunnen nemen. Wel trad hij op als chefmonteur. Dankzij zijn tender loving care stond de 1972 Yamaha XS650 er goed bij.
METTET – Het was begin mei, in een kletsnat verregend rennerskwartier op het circuit Jules Tacheny, dat Johan Emmers de aanmoedigingsprijs in ontvangst nam. Door de coronatoestanden had het even moeten duren. Johan was er met zijn Black Mamba vriendengroep, rijdend met 50 tot en met 125 cc tweetakt-racertjes. Voor zwaardere motoren had Johan een aparte klasse geregeld. Met onder meer mijn maten Harry, Tajan en Jan was ik uit Nederland de coronagrens met België overgestoken voor deze circuitdag op anderhalve meter. Een goede gelegenheid om eindelijk de prijs te overhandigen.
Johan Emmers ontvangt de sculptuur ‘Hemelpoort’. (Foto: Harry Althof)
Ieder jaar valt mij de eer te beurt dat ik de Inge van Hesteren Aanmoedigingsprijs mag toekennen. De identiteit van de sponsor van de prijs zal nog wel even verborgen blijven, als het aan initiatiefnemers Carolien en Ingmar de Weerd ligt. Tot niet zo lang geleden waren zij penningmeester en veiligheidsadviseur bij de SAM.
In de voorgaande tien delen van dit 2020-motordagboek (zie deel 1 voor de eerste aflevering) beschreef ik alles wat motorrijden leuk maakt. De voorbereidingen op het motorseizoen, het sleutelen, het toeren, de aankoop van een Moto Guzzi, de reizen naar circuits, de races en circuitdagen, de toerritten. Als afsluiter reed ik met zoon Gijs junior (39) tweederde deel van een Rondje Nederland. In deel 10 vertelde ik over het begin van de tocht, langs de kust van Noordwest-Friesland. In deze laatste aflevering neem ik de draad op bij Lauwersoog.
Met de Diversion en de California passeerden we Haaksbergen. (Foto’s: Gijs van Hesteren)
