Een ontmoeting tussen echte personen in een virtuele wereld.
Kabelnoord-trainee Marianne Reitsma stelde voor het Medialab Ameland het volgende persbericht samen.
GRASS met het Medialab Ameland
Het is niet onopgemerkt gebleven, de voorspelling van de Maya’s. Zij stellen dat de wereld op 21 december 2012 vergaat en dit heeft al voor nodige onrust gezorgd. Rondom dit onderwerp wordt op vrijdag 21 en zaterdag 22 december het ‘The End of the World Festival’ georganiseerd. Het is een virtueel festival met digitale kunst vanuit de hele wereld. Het Amelander Archipel Medialab ontwikkelde de installatie GRASS. Het lab is nu uitgenodigd om een aantal GRASS-conversaties voor het Odyssey Art & Performance festival voor te bereiden. GRASS is een installatie waarbij de voortgang van processen centraal staat, men zoekt tijdens de gesprekken naar inspirerende ideeën als tegenhanger van het doemdenken.
De installatie GRASS staat in het Sorgdrager Museum op Ameland. Geïnteresseerden zijn van harte welkom op zaterdagmiddag 22 december. Boeddhistisch monnik en kunstenaar Alex de Jong zal de bijeenkomst begeleiden via internet. Gijs van Hesteren, Innovator van Kabelnoord zal plaatsnemen in de stoel van GRASS om te sparren met bezoekers die het virtuele The End of the World Festival met hun avatar bezoeken.
Afgelopen najaar begon onderzoeker Ewoud van der Wal met het verkennen van de belangstelling voor het fenomeen ‘Beeldbellen’. Zijn doelgebied was Noordoost-Friesland, zijn opdrachtgever was de regionale nutskabelaar Kabelnoord. Dochterbedrijf NijFinster zet beeldbellen al geruime tijd in voor ‘Zorg op Afstand’ met welzijns- en thuiszorgorganisaties. Het lijkt op Skypen, maar voor de niet-digitale doelgroepen wordt er gebruik gemaakt van beeldtelefoons. Ewoud probeert er achter te komen of mensen buiten het zorg- en welzijnscircuit ook interesse hebben in die beeldtelefoons.
In de hal van Welzijnsstichting Het Bolwerk.
Daarvoor reist hij rond door Noordoost-Friesland. Hij stuurde enquêtes rond, ging zelf langs de deuren, hij nodigde zichzelf uit bij thema-avonden in de kleine dorpen en gisteren had hij een videoconferencing-stand ingericht bij de welzijnsstichting in Dokkum.
In de sinds kort verkrijgbare Friese editie van De Streekkrant verscheen gisteren een artikel over het project QR – Dwars door Dokkum. Als direct betrokkene merk je dat zo’n verhaal nooit helemaal de lading dekt, maar met deze positieve publiciteit zijn we best tevreden. Eerdere berichtgeving in de media had aanvankelijk geleid tot misverstanden. Daarover schreef ik in dit blog eergisteren QR-plannen en de vragen die daar bijhoren. Dit keer was het positiever, al staan Rogier Peters en ik een tikje voor joker met die QR-kubussen.
Achter de microfoon Silke Jongbloed, die met vaste hand het slotsymposium van het NetNixproject ‘Jouw Wereld in beeld’ organiseerde en begeleidde. Foto Festina Lente, Inge van Hesteren.
Vanaf begin december is de kantoor- en productieafdeling van NetNix gevestigd in de burelen van de lokale omroep RTV Noordoost-Friesland in De Westereen. De oplossing voor een al lang levend probleem. Het voordeel is wederzijds: de lokale omroep maakt voortaan mede gebruik van de productieactiviteiten van NetNix, die onder andere bestaan uit camera’s, geluidsapparatuur, computers en software voor beeldbewerking.
Onze NetNix-stagiaire Silke Jongbloed stuurde over deze mijlpaal een persbericht de wereld in, dat onder andere werd opgepikt door Omrop Fryslân. Vanmorgen (4 december) besteedde de Omrop er aandacht aan, door middel van een vraaggesprek met creative director Anneke Smidt.
De tekst van het persbericht:
Streekomroep RTV NOF en de stichting NetNix gaan binnenkort nauwer samenwerken. Na intensief contact blijkt dat doelstellingen en werkzaamheden van de beide organisaties elkaar goed aanvullen, zeker voor wat betreft de rol van jongeren. Vanaf december zal NetNix haar intrek nemen in De Westereen, in het gebouw van de lokale omroep voor Dongeradeel, Dantumadiel en Kollumerland. Deze samenwerking zal het doel van een mediaproductiehuis voor jongeren, centraal in Noordoost-Friesland, dichterbij brengen.
De stichting NetNix is een videoproductiebedrijf voor en door jongeren. De video’s spelen in op maatschappelijke vraagstukken in de krimpregio Noordoost-Friesland. NetNix is ontstaan nadat RTV NOF in 2008 jongeren liet meedoen aan maatschappelijke stages bij de radio. Niet veel later werd NetNix een stichting, die daarna diverse video’s maakte over maatschappelijke vraagstukken en thema’s op het platteland. Het is nu tijd voor een volgende stap: voor de toekomst van NetNix brengt de huisvesting en de samenwerking met RTV NOF vele voordelen met zich mee.
In de kranten lezen we dat het Gebiedsplatform Noordoost-Friesland positief heeft beschikt over ons plan “QR – Dwars door Dokkum”. We hadden voor dit project, dat we op ongeveer 95 duizend euro hebben begroot, een aanvullende subsidie aangevraagd van 28.500 euro. De beschikkingsbrief moeten we nog ontvangen, maar daar vertrouwen we op.
WiFi, QR-codes, stadsmarketing en internet-awareness in Dokkum.
In sociale media als Twitter en LinkedIn werd positief, maar soms ook geschrokken gereageerd. Zo schreef Ids Jousma: “Een subsidie van liefst 28.000,- ? Het blijft een zeer groot bedrag als het over QR-codes gaat.” En Bonny Koenen vulde aan: “Ik vind het een heel goed initiatief, maar eerlijk gezegd heb ik het idee dat het niet echt leeft in Dokkum….”
Feestelijke opening door burgemeester en stadsdichter.
Wat gaan we doen?
Natuurlijk gaan we veel meer doen dan alleen iets met QR-codes. Leegstaande winkelpanden krijgen weer een functie die interessant is voor het winkelend publiek, de panden krijgen een beter aanzien, nieuwe omzet wordt mogelijk voor de gevestigde middenstand. Maar bovenal is het plan een prachtig voorbeeld van samenwerking tussen bedrijfsleven en onderwijs. De Stichting Stadsmarketing Dokkum speelt in dit verhaal ook een heel belangrijke rol.
Ik noem paar onderdelen: Lees verder QR-plannen en de vragen die daarbij horen→
Al tien jaar werkt Timo Mank van het Medialab Ameland aan digitale creativiteitsprojecten. Het lab is gevestigd in galerie-hotel Dit Eiland. Tijdens de Kunstmaand bood het Medialab verscheidene kunstenaars de gelegenheid om een week lang, vanuit een tijdelijk weilandhuisje, hun versie van het thema van dit jaar uit te werken. Dat thema werd bepaald door de eerder dit jaar overleden JCJ Vanderheyden. Diens aandacht voor inkadering en herinterpretatie en de ongebruikelijke omgeving dwong de kunstenaars om buiten hun eigen kaders te treden.
Astrid Nobel kadert de ruimte van Ameland.
Dit jaar werd deelnemers aan de zogenaamde Medialunch een blik gegund op de voorlopige resultaten. Deze lunch, georganiseerd in samenwerking met founding partner Kabelnoord, trok ditmaal een zeer select, doch ontvankelijk en enthousiast gezelschap, afkomstig uit overheid, bedrijfsleven en onderwijs. Op de foto laat de van Ameland afkomstige Astrid Nobel zien hoe zij haar normaal gesproken nauwgezette en gedocumenteerde werkwijze deels heeft losgelaten. Desalniettemin bereikte zij toch een met haar eerdere werk verbonden en voor het JCJ-thema relevant resultaat. Dit effect werd tijdens de Medialunch bevestigd door de Groninger kunstenaar Josien Buiter, die eerder in november resideerde in het lab. Zij gaf aan, dat de tijdsdruk en de omstandigheden haar hadden gedwongen tot aanpassing van haar werkwijze en stijl, met ook voor haarzelf onverwachte resultaten.
Naast de al genoemde kunstenaars werkte tijdens deze Kunstmaand ook Lieselot van Damme in het Medialab.
Meer informatie is te vinden op de website van het lab, www.rebelmouse.com/TMSPnow/
Een leuke ochtend, met aansluitend een uitgebreide lunch. Ja, beter teveel dan te weinig. Directeuren, docenten, ouders, beleidsmakers, studenten, scholieren, journalisten, allemaal zaten zij eensgezind bijeen tijdens het symposium ‘Jouw Wereld in Beeld’. Hiermee sloten zij het gelijknamige project af, waarmee zij een groot deel van hun schooljaar aan het werk waren geweest. Jonge mensen vertelden over hun eigen leefwereld, in hun eigen taal.
Verdeeld over werkgroepen presenteerden NetNixers hun themadocu’s. Foto Inge van Hesteren
Het vehikel voor dit verhaal was het multimediaplatform NetNix. Een stichting voor videoproducties voor jonge mensen, mét jonge mensen. Een belangrijk onderdeel van het project was de internationale jongerenuitwisseling tussen het Vlaamse Meetjesland en het Friese Dongeradeel. Uiteindelijk maakten de scholieren van het project een gezamenlijk Persoonlijk Werkstuk, of hoe heet dat tegenwoordig ook alweer. Tja, wij moesten vroeger voor onze aardrijkskundescriptie ijverig pennen op multobladen of met een rammelende typemachine waarvan de letterarmpjes aan elkaar bleven haken. Dat is wel even wat anders dan wat nu mogelijk bleek: een serie bijna professionele minidocumentaires, die jonge mensen van een jaar of zestien, zeventien met eigen bloed, zweet en tranen in elkaar zetten. Lees verder Wereld in Beeld via NetNix→
Marianne Reitsma, sinds een paar maanden als net afgestudeerd trainee Communicatie aan het werk bij Kabelnoord, beschrijft haar werkkring in een intern nieuwsbericht. “De jonge mensen lopen de deur in en uit bij Kabelnoord. Via onder andere stages worden ze klaargestoomd voor de arbeidsmarkt. Stages zijn erg belangrijk en al helemaal in een tijd van economische crisis, waarbij de afgestudeerden meestal langs de zijlijn blijven staan door weinig werkervaring. Studies moeten mooi worden afgesloten met mooie portfolio’s, zoals die onder ander bij Kabelnoord zijn opgebouwd.”
Een van die jonge mensen is Ewoud van der Wal. Hoe hij bij dit bedrijf terechtgekomen is vertelt hij zelf: “Het is best wel verrassend hoe ik hier terecht ben gekomen. Na mijn studie heb ik als docent aardrijkskunde gewerkt, waarna ik graag wat anders wilde doen. Dat was niet zomaar gevonden omdat gemeentes, provincies en adviesbureaus nauwelijks nieuwe mensen aannemen. Daarom heb ik tijdelijk bij de belastingdienst gewerkt. Na een jaar vond ik dat welletjes en toen zag ik een vacature voor een trainee bij Kabelnoord. Ik was direct enthousiast.”
Ewoud van der Wal legt uit hoe de beeldtelefoons werken.
Skibelund Krat, dat is een plek, én een hotel, op de vroegere grens van Denemarken en Duitsland. Een heet hangijzer was het ooit, waar die grens precies zou moeten liggen. De gemoederen liepen destijds in 1870 en 1918 hoog op. Heden ten dage is het er rustiger. Vorige week bezochten mijn collega Anja Paap van NijFinster BV en ik in dit hotel de tweede ‘Prepatory meeting’ voor het project Smart Applications For Rural Europe, kortweg smartC4RE.
De eerste meeting was bij Kabelnoord in Dokkum, dit keer moesten we dus naar Zuid-Denemarken reizen. Niet voor niets, want we kwamen terug met een tevreden gevoel over de voortgang. De meest pakkende zinsnede die bij mij bleef hangen: “Over een jaar of vier weten we pas waarom we hier met dit project zijn begonnen!”
Dat klinkt een beetje knullig, ik weet het. Maar bij de start van innovatieve plannen kan het niet anders: je hebt alleen maar het koffiedik om je acties op te baseren. Degene die een beetje op geschiedenis studeert, weet dat ontwikkelingen die hij nu ziet aankomen in de toekomst werkelijkheid worden. Zo ook op demografisch, economisch en sociaal gebied, met name in plattelandsregio’s.
Het project gaat mikken op deelname van lokale en regionale overheden en andere organisaties vanuit alle zeven de gebieden die voor de Europese Unie gelden als Noordzeeregio: België (Vlaanderen), Denemarken, Duitsland (Niedersachsen en Sleeswijk-Holstein), Nederland, Verenigd Koninkrijk en Noorwegen. De beleidslijnen omtrent Active, Independent and Healty Ageing en het gereedschap eHealth staan centraal. Kernbegrippen die ik (zoals wel vaker in andere projecten) voorbij hoorde komen: Bottomup, Keep it Simple, User Friendly, Transnational.
De kracht zal liggen in het samen optrekken, ook op het activiteitenniveau, in interculturele uitwisseling en op de meerwaarde van de verschillende benaderingswijzen die nationale en regionale verschillen met zich meebrengen. Mijn collega Anja en ik verlieten het hotel met een positief gevoel over het vervolg. Zij zei me: “Het gaat hier niet alleen maar over de bureaucratie, die dit soort projecten altijd met zich meebrengt, maar ook over actie. Het geeft vertrouwen, dat we nu, in het allereerste stadium, degenen zijn die mede aan de knoppen draaien!”
Tot slot een ander citaat, ditmaal een duister schrikbeeld over de toekomst, geschetst door de Deense innovator Peer Rexen: “Over tien jaar zet ik mijn zorg-apparaat uit en verdomd, nog steeds wordt ik via de beeldtelefoon lastig gevallen door mijn huisarts!”
Luister, ik heb er mijn twijfels bij en ben daarin niet de enige. Maar het geeft goede hoop: gemeenschappelijk gedragen gevoelens van urgentie en het feit dat een groot aantal mensen en organisaties hier tijd in steekt. Dus we gaan ervoor!
Zeilen met Waddeninzicht
Vorige week beleefden we de kickoff van de Noordoost-Friese versie van Operatie Atlantis. Werknaam: Fryslantis. Tegen de schilderachtige achtergrond van het nepstadje Esonstad en de nepnatuur van het Lauwersmeer voeren we vanaf de heel erg echte locatie van Waddeninzicht, het bedrijf dat ons bereidwillig voorzag van motor- en zeilbootjes. Uitgedaagd en begeleid door het Instituut voor Maatschappelijke Innovatie hebben wij van de subgroep “Duiders der natuur” samen een stukje gevaren. Rense Bos van het IMI had meteen daarna onze aantekeningen in beslag genomen, maar is is zo vriendelijk geweest me even een scan van deze notities te sturen. Daardoor kunnen we alvast even recapituleren wat we bedacht hadden. Zoals walkapitein Bert Bezoen het zei: “De termen in de opdracht vlogen ons aan, we probeerden er niet aan te denken, maar ze bleven steeds voor onze ogen hangen. Toch hebben we een conclusie kunnen bereiken!”
De opdracht aan de Duiders der Natuur
Wat kregen we mee als huiswerk? Ziehier:
“Als duider der natuur bestudeer je de wetenschapsfilosofische en kentheoretische implicaties van de eerder opgedane ideeën. Dit gebeurt later in het proces, rond februari/ maart 2013. Je onderscheidt de rode draden uit de longlist van ideeën en doet een voorzet voor een shortlist. Daarbij gebruik je inzichten over de lokale context, passendheid in het gebied en transitiemanagement.”
