“Misschien wil je bij de komende Brandarisrace wel mee op het startschip? We zouden je nautische adviezen op prijs stellen.” Ingrid van der Pol vroeg het aan mij. Zij is de grote geheime motor achter dit jaarlijks terugkerende zeilspektakel. Natuurlijk was mijn ego gestreeld en in mijn naïeve onschuld zei ik ja, niet wetende dat ik mezelf op de dag zelve terug zou vinden in de rol van wedstrijdleider.
“Wanneer ga je dat boek nou eens schrijven, Gijs?” vragen mijn vrienden me van tijd tot tijd. Af en toe lees ik mee in het weblog van de grote George R. Martin. Wat me daar vooral opvalt: deze fantasy-auteur – met wie ik me in ieder ander opzicht absoluut niet op één lijn durf te stellen – schrijft liever korte stukjes. Helaas, want iedereen wacht al jaren op het afsluitende deel van zijn imposante romancyclus ‘Songs of ice and fire’ – ‘Game of Thrones’, zoals de meeste mensen de reeks zullen kennen.
Lokale verkiezingen – vergeleken met de tragedie die zich niet ver van ons vandaan afspeelt lijken ze ineens niet meer zo belangrijk. Hebben ze niets beters te doen, die politieke partijen in de gemeente Harlingen?
We worden met onze neus op de feiten gedrukt. We lezen het in de krant, zien het op de televisie, en live op Facebook en Tiktok: er kan zomaar een eind komen aan het leventje waaraan de meeste mensen in Nederland gewend zijn geraakt. Lees verder De democratie en hoe fragiel die kan zijn
Harlingen – Niet voor de eerste keer was dit icoon in de Harlinger zeilgeschiedenis zwaar, heel zwaar. Harde wind, hoge golven en Egyptische duisternis vergden het uiterste van het vakmanschap van de schippers. Slechts vier schepen wisten reglementair te finishen. Voor de honderden belangstellenden die de race digitaal volgden via Facebook en het plaatsbepalingssysteem AIS deed het niets af aan de spanning. Lees verder Zware strijd in de nacht
Begin 2016 schreven mijn partner Inge en ik drie artikelen over de drukpers waarmee 150 jaar geleden de Harlinger Courant werd afgedrukt. Alleen de eerste twee werden gepubliceerd. De derde aflevering was al een heel eind op weg.
Ongeveer in dezelfde periode gooide de uitgever het roer om. Van een abonneekrant werd de Harlinger Courant een huis-aan-huisblad. Het budget voor freelancers als wij kromp. Onze werkzaamheden voor de Courant kwamen tot een einde. Vijf jaar later alsnog het volledige verhaal.
HARLINGEN – Samen met een lokale accountant en ‘een nog nader te bepalen persoon met verstand van schepen’ neemt VBZH-voorzitter Paul Scheffer zitting in het bestuur van de onlangs opgerichte stichting ‘REDDEVLOOT’. Sinds de jaren negentig treedt de Harlinger schippersvereniging VBZH op als woordvoerder van de schippers; één van de belangrijkste taken is de ligplaatsindeling van de historische charterschepen. Scheffer houdt de dingen graag gescheiden en de stichting krijgt daarom een bredere opdracht. Promotie en imago van de vloot, voorbereiding en medefinanciering van het bruinevlootsymposium (begin maart in het Zuiderzeemuseum) en ‘financieel faciliteren van hulp bij acute zaken’.
HARLINGEN – De pandemie verhindert voorlopig een uitgebreide publiekspresentatie, zoals in 2017 bij het eerste deel. Toch besloot de Dokkumer uitgeverij Wijdemeer niet langer te wachten. Na het kloeke ‘Verborgen Zee Aanzichten’ voltooide Jaap de Jong onlangs ‘Open Zee Inzichten’. Een boek met dezelfde onderwerpen: de zee, de planeet, Jaap de Jong, maar dan anders bekeken.
Alles staat met elkaar in verbinding; overal bestaan in de woorden van Jaap de Jong ‘onderlinge verbanden’. De zeereis is als kapstok voor bespiegelingen ‘een tijdgebonden metafoor’, schrijft hij in zijn epiloog. In de gehele tekst zet dit beeld zich voort.
HARLINGEN – Het was een wandeling voor de vrijheid, vertelde organisator Gouke Hiemstra me vlak voor aanvang van de demonstratie. Op een waterkoude zaterdagmiddag stonden we op het afgesproken beginpunt, het plein voor het station van Harlingen. Mijn oudste zoon Gijs junior stand-by in de buurt, voor het geval dat zijn vader tijdens de journalistieke werkzaamheden zou worden lastiggevallen door wappies of gekkies.
De vorige delen van mijn 2020-motorblog beschreven huiselijke beslommeringen, geknutsel aan motorfietsen en vooral race-avonturen. De laatste racedemo van het jaar was de Luttenbergklassieker. Daarna was het hardrijden even voorbij. In deze aflevering bespreek ik mijn corona-toerritten door Nederland met de AJS en de Moto Guzzi, en niet te vergeten, met mijn oudste zoon Gijs junior.
Terug naar de AJS, waarover ik al schreef in deel 2 van dit blog. Je weet het waarschijnlijk nog: we hadden in de zomer van 2020 mooi, heel mooi weer. Ik maakte met de AJS (een 350 cc ééncilinder type 16 MS uit 1958) een prettige rit naar de Holwerder Pier, voor insiders bekend als een verzamelpunt voor Friese Motorrijders. Lekker langs de zeedijk en de kwelders pruttelen. Wat is Friesland toch prachtig, met zijn hoge luchten en verre einders. Aan de wadkant van de dijk blubber en zout water. Ik ben opgegroeid in het bronsgroene Brabant, maar die zee maakt intussen een belangrijk deel uit van mijn leven hier in het noorden.
We zullen nog even verder moeten met deze lockdown. De keuzes zijn beperkt. Het personeel in onze ziekenhuizen loopt nu al met de tong op de schoenen. We willen geen taferelen met stervende patiënten in de receptie van de intensive care. Ik hoop dat deel 6 van mijn 2020-motorherinneringen toch wat kleur geeft aan je grijzige dagelijks leven.
Mettet, zie het tweede deel van dit bericht. De mannen van raceteam Motorsport Harlingen. Tajan, Harry, Gijs. (Foto: Robert Weewer)
In deel vijf keken we terug op avonturen op de circuits van Oschersleben en Zandvoort. In dit nieuwe hoofdstuk beschrijf ik mijn terugkeer naar de circuits van Lelystad en Mettet – met een zeilintermezzo halverwege augustus. Lees verder Racen en varen in augustus (6)