In de voorgaande tien delen van dit 2020-motordagboek (zie deel 1 voor de eerste aflevering) beschreef ik alles wat motorrijden leuk maakt. De voorbereidingen op het motorseizoen, het sleutelen, het toeren, de aankoop van een Moto Guzzi, de reizen naar circuits, de races en circuitdagen, de toerritten. Als afsluiter reed ik met zoon Gijs junior (39) tweederde deel van een Rondje Nederland. In deel 10 vertelde ik over het begin van de tocht, langs de kust van Noordwest-Friesland. In deze laatste aflevering neem ik de draad op bij Lauwersoog.
De vorige delen van mijn 2020-motorblog beschreven huiselijke beslommeringen, geknutsel aan motorfietsen en vooral race-avonturen. De laatste racedemo van het jaar was de Luttenbergklassieker. Daarna was het hardrijden even voorbij. In deze aflevering bespreek ik mijn corona-toerritten door Nederland met de AJS en de Moto Guzzi, en niet te vergeten, met mijn oudste zoon Gijs junior.
Terug naar de AJS, waarover ik al schreef in deel 2 van dit blog. Je weet het waarschijnlijk nog: we hadden in de zomer van 2020 mooi, heel mooi weer. Ik maakte met de AJS (een 350 cc ééncilinder type 16 MS uit 1958) een prettige rit naar de Holwerder Pier, voor insiders bekend als een verzamelpunt voor Friese Motorrijders. Lekker langs de zeedijk en de kwelders pruttelen. Wat is Friesland toch prachtig, met zijn hoge luchten en verre einders. Aan de wadkant van de dijk blubber en zout water. Ik ben opgegroeid in het bronsgroene Brabant, maar die zee maakt intussen een belangrijk deel uit van mijn leven hier in het noorden.
In deel zes van dit 2020-motorblog schreef ik over circuits te Mettet en Lelystad. Eenmaal terug in Harlingen brak een periode zonder circuitdagen of -races aan. Zo kreeg ik meer tijd om wat rond te toeren. Op Facebook zag ik in de tijdlijn van motorracevriend Ron Molenaar een aankondiging voorbijkomen voor een ‘Vintagemeeting’ te Heerlen. Dat was bijzonder, in een jaar waarin tot dan toe zowat geen enkele niet-circuitgerichte motorbijeenkomst was doorgegaan. Ik vond het een mooie kans om de Moto Guzzi eens lekker te laten brommen. Lees verder Vintage in Heerlen, foto’s in Barneveld (7)→
Een nieuw jaar en daarom een nieuwe aflevering van motorbelevenissen in 2020. In deel 1 vertelde ik over mijn horrorverhuizing en het inrichten van de ‘nieuwe’ motorschuur. Deel 2 behandelde avonturen met de AJS en de voorbereidingen van het raceseizoen. In deel 3 veel techniek en de trainingsdag in Lelystad. Vervolgens trokken we naar het TT-circuit, lees daarvoor Kleintje TT eindigt kletsnat. Dit vierde deel gaat in op de Moto Guzzi die ik in mei aanschafte. Afsluitend vertel ik over een tochtje naar Mettet.Lees verder Schudden, dreunen, roffelen en snorren (4)→
BARNEVELD – Vóór de zomer moest de oude locatie van het Yamaha 650 Twin Klubhuis aan de Meizijde in Kamerik leg opgeleverd zijn. In de stilte van de coronalockdown werkten velen aan het afbouwen van het nieuwe klubhuis. Echt ‘open’ is het nog niet, ook niet op deze eerste zaterdag van oktober, want: corona, want: nog niet helemaal af. Maar: er wordt al druk gesleuteld aan motoren van clubleden en anderen halen bestelde onderdelen af. Vooruitlopend op een officiële en feestelijke ceremonie in betere tijden hier alvast een voorproefje van hoe leuk het gaat worden.
Gijs jr. en ik reden erheen, met de Moto Guzzi Californian 2 en de Yamaha Diversion 900.
(Foto: Gijs van Hesteren)
“Ik zat in de online advertising, iets totaal anders dan nu”, vertelde Max Wohlgemut Kitslaar jongstleden augustus, tijdens de Ital-dag van de Italiaanse motorclubs. In de stand van de Moto Guzzi Club Nederland presenteerde hij zijn boek ‘Tijd om te schakelen’.
“Van die reclamewereld was ik na verloop van tijd aardig flauw. Het gaat de hele dag alléén maar over geld. Ik wilde iets anders. Nu is motorrijden één van de dingen die ik het liefste doe. Zo kwam ik op het idee van een reis. Ja, met een veertig jaar oude Moto Guzzi. Niet zomaar een reis. Ik was op zoek naar een doel. Dat werd Latijns Amerika. Ik heb daar gewerkt en sinds die tijd heb ik altijd een heel warme band met dat continent gehad. Men heeft er in Nederland zulke vreemde ideeën over. De media spreken alleen maar over armoede, drugs, misdaad. Maar er wonen mensen zoals wij; er is daar zoveel meer!” Lees verder Tijd om te schakelen voor Max Wohlgemut Kitslaar→
BEUSICHEM, augustus 2017 – “Ieder jaar komen ze hier weer met de Italiaanse motoren”, zei Jan Hol aan het begin van de dag. Hij is terreinbeheerder van De Meent. “Dit is voor mij nu de vierde keer. Ik heb er geen verstand van, maar ik kijk er graag naar.” Dat deden ook de overige vijfduizend bezoekers en deelnemers aan de 2017-editie van de Ital-dag. “Brommers kieken, niet meer en niet minder. Gewoon een leuke dag”, had wijlen Jan van Dijk erover gezegd. Jan was jarenlang de promotor van het feestje, dat zich na een aantal edities in Soesterberg en Tiel nu al zevenmaal afspeelt in Beusichem.
Met huid en haar was hij een Ducatiman, Jan van Dijk, en te zijner nagedachtenis reikte zijn echtgenote Stella aan het eind van de dag de Jan van Dijkbokaal uit aan de mooiste Ducati. De prijs ging naar de Paul Smart replica van Johan Koeleman – met als belangrijk argument de authentieke handtekening van Paul Smart op het racekontje. Lees verder Motorfeest in de Betuwe→
Dat was een sombere ochtend, die zondag de 18e augustus. Regen. Af en toe druilerig, af en toe met bakken tegelijk. Hier en daar een Ital-vrijwilliger, rennend door de plassen, op zoek naar een marktkraam waarvan het dak niet lekte. Toch, de stemming was goed. Dankzij moderne verworvenheden als de buienradar was er zicht op een droge, zonnige Italmiddag.
Dus ze deden stoïcijns de dingen die gedaan moesten worden: de baanvegers, de verkeersregelaars, de standhouders. En al dit voorbereidende werk, het bleek niet voor niets. Rond het middaguur kwamen de voorspellingen uit. Ineens, uit alle hoeken en gaten, kwamen de Italiaanse schoonheden toegereden naar Recreatiegebied De Meent te Beusichem, en alles kwam in orde.
De organisatie
Ondersteund door de macht en kracht van de Ducaticlub Nederland waren Rob Wennekes en Arjan Nieuwland de roergangers van dit grote evenement voor liefhebbers van Italiaanse tweewielers. Een tiental merkenclubs en SAM Motorsport ondersteunden deze Italdag nieuwe stijl. De Ducatisten Jan en Stella van Dijk waren sinds een vijftal jaren de grote aanjagers geweest. Echter, door een tragisch ongeval was Jan de organisatie ontvallen. Voor Stella was het verdriet groot en de wond vers. Hoe nu verder? Rob en Arjen liepen al een paar jaren mee. Ze bewezen dat ze in staat waren om het geesteskind van Jan en Stella voort te zetten.
Wegracen met motoren op stratencircuits is prachtig natuurlijk, maar niet zonder gevaar. Als je met 180 per uur langs hekken, heggen, muren en vangrails davert, kan je je niet teveel foutjes permitteren. Zo ook op het overigens prachtige en uitdagende circuit van de Grand Prix des Frontières de Chimay in Zuid-België.
Tijdens de racedag op 17 juli komen Ducatirijder Jean-Louis Lesceux en Moto-Guzzirijder Pascal Gehin met elkaar in de knoop tijdens het aanremmen voor de tweede chicane. Met nogal hoge snelheid geraken zij in het gras, waarna de machines en de rijders metershoog caramboleren. Van de coureurs staat er één meteen weer op zijn benen; de andere heeft enige aandacht nodig van de circuitdokter. De machines komen er evenmin zonder schade vanaf.
Ja, het is niet ongevaarlijk. Motorsport is één van die sporten waarbij je jezelf ernstig kan bezeren of waaraan je zelfs dood kunt gaan. Desondanks is het wegracen misschien nauwelijks onveiliger dan het ‘normale’ verkeer, zeker dat van het Latijns ingestelde Wallonië. Op een afgesloten circuit rijdt tenminste iedereen dezelfde kant uit en allen hebben op zijn minst vaker geoefend. Dat kan je van de jungle die ‘verkeer’ heet niet zeggen.
Tiel. Al heel lang hadden liefhebbers van Italiaanse motoren de vaste gewoonte om elkaar jaarlijks tijdens de ‘Italdag’ te ontmoeten. Dat resulteerde in vaak zeer drukbezochte dagen in Soesterberg, Amsterdam en Hoofddorp, meestal ergens half augustus. Ineens, vorig jaar, was er niemand meer die zin had om de organisatie op zich te nemen. Was dat terecht? Nou nee, dat zagen we afgelopen zondag tijdens de Italdag, die dit jaar plaatsvond in Tiel.
Misschien lag het aan het mooie weer van het afgelopen weekend. Het parkeerterrein van Wegrestaurant ‘De Betuwe’, langs de A15 in Tiel, was afgeladen met motoren van Italiaanse makelij en met hun eigenaren. De Ducati’s, Moto Guzzi’s, Laverda’s, Moto Morini’s, Aermacchi’s, Benelli’s, MV Agusta’s, Cagiva’s, ze waren er allemaal, dankzij de gebundelde samenwerking van alle Italiaanse motorclubs. Het initiatief tot deze wedergeboorte kwam vanuit de Ducaticlub Nederland, om precies te zijn van de clubcorifeeën Jan en Stella van Dijk. Lees verder Wedergeboorte van de Ital-dag→